Czarniawka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Czarniawka
	; Czarniawka w Zabrzu na granicy Guido i Kończyc (2021)
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
	Struga
Długość	10,5 km
Powierzchnia zlewni	15,5 km²
	Źródło
Miejsce	Ruda Śląska
Współrzędne	50°18′00,9″N 18°52′30,3″E/50,300250 18,875083
	Ujście
Recypient	Kłodnica
Miejsce	Gliwice Sośnica
Współrzędne	50°16′28,7″N 18°43′52,7″E/50,274639 18,731306
	Położenie na mapie Polski źródło ujście
	Położenie na mapie województwa śląskiego źródło ujście
	Multimedia w Wikimedia Commons

Czarniawka (w okresie powojennym nosząca nazwę 'Debrzna'^[1]) – polska rzeka, prawobrzeżny dopływ Kłodnicy.

Informacje ogólne

Długość rzeki wynosi 10,5 km, a powierzchnia zlewni to 15,5 km². Źródła Czarniawki znajdują się na terenie miasta Ruda Śląska (okolice przecinania się Drogowej Trasy Średnicowej i ulicy Jana Styczyńskiego^[2]^[3]). Czarniawka przepływa przez południowe dzielnice miasta Zabrze oraz tereny przemysłowe należące do likwidowanej Kopalni Węgla Kamiennego „Makoszowy”. Uchodzi do Kłodnicy w Gliwicach, w dzielnicy Sośnica^[4].

Rzeka nie ma własnych dopływów i w dużej mierze jest zasilana opadami atmosferycznymi i ściekami bytowo-gospodarczymi, a za KWK „Makoszowy” jest mocno zanieczyszczona pyłem węglowym, co stanowi znaczny problem dla czystości wód Kłodnicy^[4]^[5].

W okresie międzywojennym Czarniawka stanowiła rzekę graniczną w Zabrzu (Hindenburgu) pomiędzy Polską i Niemcami a od 1933 roku III Rzeszą. Do wyznaczenia granicy doszło po przegraniu przez Niemcy I wojny światowej i wzroście nastrojów nacjonalistycznych na Górnym Śląsku, które skutkowały dwoma powstaniami śląskimi, plebiscytem, a w końcu trzecim powstaniem śląskim, po którym ustalono przebieg granicy. Przejścia graniczne znajdowały się m.in. na ulicy Pszczyńskiej (do dzielnicy Pawłów) i 3 Maja (do dzielnicy Kończyce)^[6].

Przypisy

↑ SwobodaS. P. SwobodaS., (Nie)autentyczność mikrotoponimów ustalonych po 1945 r. na tzw. Ziemiach Zachodnich, GałkowskiG. A., GliwaG. R. (red.), „Mikrotoponimia i makrotoponimia w komunikacji i literaturze”, Łódź 2015, s. 41–54, ISBN 978-83-7969-626-0 .
↑ Mapa okolicy źródła rzeki w Mapach Google.
↑ Mapa topograficzna okolicy źródła rzeki w rządowym GeoPortalu.
↑ ^a ^b Nocoń, W.. Metale ciężkie w osadach dennych wybranych dopływów rzeki Kłodnicy. „Inżynieria i Ochrona Środowiska”. t. 12, nr 1, s. 65-76, 2009. ISSN 1505-3695.
↑ W Nocoń, K. Nocoń: Płynące wody powierzchniowe aglomeracji górnośląskiej – problemy i wyzwania.
↑ Strona Urzędu Miejskiego w Zabrzu, poświęcona Hindenburgowi.

[1] SwobodaS. P. SwobodaS., (Nie)autentyczność mikrotoponimów ustalonych po 1945 r. na tzw. Ziemiach Zachodnich, GałkowskiG. A., GliwaG. R. (red.), „Mikrotoponimia i makrotoponimia w komunikacji i literaturze”, Łódź 2015, s. 41–54, ISBN 978-83-7969-626-0 .

[mapygoogle-2] Mapa okolicy źródła rzeki w Mapach Google.

[geoportal-3] Mapa topograficzna okolicy źródła rzeki w rządowym GeoPortalu.

[Noc-4] Nocoń, W.. Metale ciężkie w osadach dennych wybranych dopływów rzeki Kłodnicy. „Inżynieria i Ochrona Środowiska”. t. 12, nr 1, s. 65-76, 2009. ISSN 1505-3695.

[5] W Nocoń, K. Nocoń: Płynące wody powierzchniowe aglomeracji górnośląskiej – problemy i wyzwania.

[um-6] Strona Urzędu Miejskiego w Zabrzu, poświęcona Hindenburgowi.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]