Czepiec (przeżuwacze) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Czepiec
Budowa żołądka przeżuwaczy:
a – przełyk, b – żwacz, c – czepiec, d – księgi, e – trawieniec, f – jelito
Części żołądka owcy, rozcięte dla ukazania budowy błony śluzowej. Czepiec oznaczony numerem 1.

Czepiec (łac. reticulum) – druga po żwaczu część żołądka (drugi przedżołądek) przeżuwaczy, połączony ze żwaczem i księgami. U bydła domowego jest połączony ze żwaczem ujściem żwaczowo-czepcowym (ostium ruminoreticulare), a z księgami ujściem czepcowo-księgowym. Jego błona śluzowa tworzy wysokie fałdy układające się w sieć[1][2][3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Krystyna Janowicz: Zarys anatomii zwierząt domowych. Olsztyn: Wydawnictwo ART, 1999. ISBN 83-87443-51-4.
  2. Kazimierz Krysiak, Krzysztof Świeżyński, Anatomia zwierząt. 2. Narządy wewnętrzne i układ krążenia, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 189–190, ISBN 978-83-01-16751-6.
  3. Henryk Szarski, Przewód pokarmowy, [w:] Henryk Szarski (red.), Anatomia porównawcza kręgowców. Część druga, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, s. 543, ISBN 83-01-02274-4.