Cztery pory roku (film) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cztery pory roku – polski film obyczajowy z 1984 w reżyserii i według scenariusza Andrzeja Kondratiuka. W filmie oprócz samego reżysera występuje jego najbliższa rodzina: żona Iga, brat Janusz oraz rodzice.

Kondratiuk rejestruje kamerą codzienne życie w Gzowie. Widz obserwuje zmiany pogody, budowę domku letniskowego zmagania z postępującą chorobą starego ojca. Czas płynie tu powoli i spokojnie, co sprzyja rozmowom, zadumie i refleksji na temat życia, przemijania i śmierci. Bohaterowie żyją z dala od wielkiego miasta, wśród przyrody, którą są zafascynowani. Towarzyszą im liczne psy i koty. Codzienne obowiązki, rutynowe czynności, zwyczajne rozmowy i zdarzenia nabierają w filmie głębszego znaczenia. Stanowią próbę „oswojenia” czasu, którą reżyser podejmuje także w kolejnych filmach (Wrzeciono czasu i Słoneczny zegar).

• Andrzej Kondratiuk – On (Andrzej)
• Iga Cembrzyńska – Marynia, żona
• Janusz Kondratiuk – Janusz, brat
• Arkadiusz Kondratiuk – ojciec
• Krystyna Kondratiuk – matka

• Krzysztof Gosztyła
• Andrzej Żarnecki
• Józef Pieracki

• Cztery pory roku w bazie Filmweb
• Cztery pory roku w bazie filmpolski.pl