Czwórka Szacha – Wikipedia, wolna encyklopedia

Czwórka Szacha – polski męski zespół wokalny, kwartet rewelersów, wykonujący piosenki wojenne, ludowe, charakterystyczne, przeznaczone zarówno dla dorosłych odbiorców, jak i dla dzieci. Powstał w sierpniu 1944 roku w Warszawie przy tamtejszym konserwatorium. Inicjatorem powstania grupy był Stefan Śledziński.

Pierwszy skład zespołu tworzyli:

• Andrzej Kacperczyk,
• Aleksander Klonowski,
• Edward Pawlak,
• Henryk Szachnowski.

Ten ostatni artysta został kierownikiem muzycznym zespołu, który rozpoczął działalność od występów w radiostacjach powstańczych. Jednak po upadku powstania warszawskiego Szachnowski trafił do niewoli, a działalność zespołu została zawieszona. Kolejną grupę stworzył w szpitalu dla polskich jeńców wojennych w Zeithein. Kwartetowi wokalnemu akompaniował tam gitarzysta Stanisław Domański, a grupa dała ponad 80 koncertów.

Na dobre grupa reaktywowała się po wyzwoleniu, w czerwcu 1945 r. w nowym składzie. W repertuarze swym miała 8 recitali. Współpracowała z Polskim Radiem i zagrała ok. 4 tysięcy koncertów. Zakończyła działalność w 1978 r.

W zespole śpiewali też m.in.: Jerzy Cwil, Adolf Kot, Jerzy Rejner, Andrzej Stockinger, Tadeusz Szymanowski, Józef Wiśniewski.

• Bajki
• Juanita
• Ochotnicza straż pożarna z Kapuścina
• Pieśń flisaków
• Pluszowe niedźwiadki
• Wiehlermania

• Wolański R., Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, Agencja Wydawnicza MOREX, ISBN 83-86848-05-7, tu hasło Czwórka Szacha, s. 35.