Dłużnik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dłużnik (łac. debitor) – osoba zobowiązana do spełnienia świadczenia na rzecz innej osoby (wierzyciela) na podstawie łączącego je stosunku zobowiązaniowego.

W postępowaniu egzekucyjnym w administracji odpowiednikiem dłużnika jest zobowiązany[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Eugeniusz Ochendowski, Postępowanie administracyjne ogólne, egzekucyjne i sądowoadministracyjne. Wybór orzecznictwa, s. 289.