Dżatowie – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dżatowie (hindi: जाट jāṭ) – kasta rolników zamieszkująca tereny północno-zachodnich Indii oraz Pakistanu. W XVII wielokrotnie buntowali się ze zmiennym szczęściem przeciw władzy Aurangzeba. Zostali ostatecznie pokonani w 1772 roku[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 1. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998, s. 256, seria: Słowniki Encyklopedyczne „Książnicy”. ISBN 83-7132-369-7.