Dżuma racza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2010-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Dżuma racza (Aphanomyces astaci) – choroba raków wywoływana przez protista należącego do typu lęgniowców. Jest śmiertelna dla rodzimych europejskich raków (raka szlachetnego i błotnego), natomiast gatunki introdukowane (rak pręgowaty i sygnałowy) są jej nosicielami.

Lęgniowiec osadza się na pancerzu raka, po czym jego strzępka wrasta do środka organizmu. Raki pręgowate i sygnałowe są nosicielami, ponieważ ich pancerz nie zostaje przebity. Objawami choroby jest postępujący paraliż, odrzucanie odnóży i wychodzenie na ląd. Może też być widoczna część strzępki. Nie jest znany żaden sposób leczenia.

Przybyła do Europy w 1860 roku w wodach balastowych statku płynącego z Ameryki Północnej do Włoch. Szybko rozpowszechniła się w Europie. Poniżej są przedstawione lata stwierdzenia choroby u raków w różnych państwach:

• 1890 – Rosja
• 1893 – Finlandia
• 1907 – Szwecja
• 1958 – Hiszpania
• 1971 – Norwegia
• 1975 – Francja
• 1980 – Niemcy
• 1981 – Wielka Brytania
• 1982 – Grecja
• 1984 – Turcja
• 1987 – Irlandia

Choroba spowodowała masowe śnięcia raków w Europie. W celu zastąpienia rodzimych gatunków raków sprowadzono w latach 50. i 60. z Ameryki Północnej raka pręgowatego i sygnałowego. Te introdukcje, w większości przeprowadzane przez prywatnych hodowców, spowodowały rozpowszechnienie się choroby, ponieważ amerykańskie raki są jej nosicielami. W ten sposób dżuma racza dotarła do Wielkiej Brytanii i Irlandii. Ostatnio jednak udało się przeprowadzić pewne obiecujące próby odtworzenia populacji rodzimych gatunków w Norwegii.