Dajnowo Drugie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dajnowo Drugie
Дайнава 2
Дайнова 2
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

lidzki

Sielsowiet

Dzitwa

Populacja
• liczba ludności


18
(2009)

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dajnowo Drugie”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Dajnowo Drugie”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Dajnowo Drugie”
Ziemia53°52′30″N 25°09′12″E/53,875000 25,153333

Dajnowo Drugie[1] (biał. Дайнава 2, Dajnawa 2; ros. Дайнова 2, Dajnowa 2) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie lidzkim, w sielsowiecie Dzitwa.

Współcześnie wieś składa się z dawnych zaścianków Dajnowo i Mazurowszczyzna, kolonii Bancewicze i folwarku Zajki[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie lidzkim. Dajnowo, Mazurowszczyzna i Zajki w gminie Lida, zaś Bancewicze w gminie Tarnowo/Białohruda[3]. Demografia w 1921 przedstawiała się następująco:

  • zaścianek Dajnowo – 100 mieszkańców, zamieszkałych w 16 budynkach,
  • kolonia Bancewicze – 33 mieszkańców, zamieszkałych w 5 budynkach,
  • zaścianek Mazurowszczyzna – 11 mieszkańców, zamieszkałych w 3 budynkach,
  • folwark Zajki – miejscowość niezamieszkana, wymieniona w Skorowidzu jako istniejąca przed I wojną światową.

Mieszkańcami wszystkich tych miejscowości byli wyłącznie Polacy wyznania rzymskokatolickiego[3].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
  2. Mapa WIG Lida (1930). [dostęp 2022-12-30]. (pol.).
  3. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]