Dankowice (województwo śląskie) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dankowice

wieś
Kościół św. Wojciecha
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Powiat	bielski
Gmina	Wilamowice
Wysokość	277[2] m n.p.m.
Liczba ludności (2022)	2836[3]
Strefa numeracyjna	33
Kod pocztowy	43-331[4]
Tablice rejestracyjne	SBI
SIMC	0076144
Położenie na mapie Polski Dankowice
Położenie na mapie województwa śląskiego Dankowice
Położenie na mapie powiatu bielskiego Dankowice
Położenie na mapie gminy Wilamowice Dankowice
49°55′54″N 19°06′20″E/49,931667 19,105556[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa

Dankowice (dawniej też Damkowice, wil.: Denkiadiüf^[5], niem. Denkendorf) – wieś w południowej Polsce położona na terenie Małopolski, w obecnym województwie śląskim, w powiecie bielskim, w gminie Wilamowice. Powierzchnia sołectwa wynosi 1144,7 ha^[6] a liczba ludności 2836 (2021)^[7], co daje gęstość zaludnienia równą 235,8 os./km². Graniczą od wschodu z Wilamowicami, od południa ze Starą Wsią, od zachodu z Bestwinką i Kaniowem, a od północy z Górą i Jawiszowicami.

Miejscowość została po raz pierwszy^[8] wzmiankowana w spisie świętopietrza parafii dekanatu Oświęcim diecezji krakowskiej z 1326 pod nazwą Damcowicz^[9]. Jest to typowo polska nazwa patronimiczna od imienia Damek^[10]. Nazwa została przekształcona później w formę Dankowice. Za osadnictwem niemieckim związanym z powstaniem wówczas bielskiej wyspy językowej przemawia z kolei imię pierwszego proboszcza — Rudgerus^[11] i pojawienie się w 1413 niemieckiej nazwy Damkyndorff.

Miejscowość była częścią Księstwa oświęcimskiego^[12]. W dokumencie sprzedaży księstwa oświęcimskiego Koronie Polskiej wystawionym przez Jana IV oświęcimskiego 21 lutego 1457 miejscowość wymieniona została jako Damkowicze^[13].

W 1564 roku wraz z całym księstwem oświęcimskim i zatorskim leżała w granicach Korony Królestwa Polskiego, znajdowała się w województwie krakowskim w powiecie śląskim. Po unii lubelskiej w 1569 księstwo Oświęcimia i Zatora stało się częścią Rzeczypospolitej Obojga Narodów w granicach, której pozostawało do I rozbioru Polski w 1772, jako część prowincji małopolskiej^[12].

Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się w zaborze austriackim i leżała w granicach Austrii, wchodząc w skład Królestwa Galicji i Lodomerii. Pod koniec XIX wieku miejscowość jako Dańkowice (wraz z Kaniowem Dańkowskim), wieś leżącą w powiecie bialskim, wymienia Słownik geograficzny Królestwa Polskiego. Miejscowość liczyła wówczas 1854 morgi powierzchni. Znajdowało się w niej 162 domostwa z 1175 mieszkańcami. Dzieliła się na dwie części: większa była folwarkiem z dworem należącym do majoratu księcia cieszyńskiego Albrechta, gdzie znajdowała się gorzelnia, mniejsza, wiejska do miejscowej ludności^[14].

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dankowice. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa bielskiego.

W 2009 roku liczba mieszkańców wynosiła 2699^[15].

Na terenie wsi działalność duszpasterską prowadzi Kościół Rzymskokatolicki (parafia św. Wojciecha)^[16] oraz Chrześcijańska Wspólnota Zielonoświątkowa (zbór w Dankowicach)^[17][18].

W Dankowicach ma siedzibę założony w 1945 roku klub sportowy Pasjonat Dankowice, którego wychowankiem jest obrońca reprezentacji Polski w piłce nożnej Maciej Sadlok.

W Dankowicach znajduje się 12 gniazd bociana białego^[19].

• Order Krzyża Grunwaldu II klasy (1979)^[20]

• Dankowice
• Dankowice Pierwsze

• Wilamowice. Przyroda, historia, język, kultura oraz społeczeństwo miasta i gminy. Antoni Barciak (red.) i inni. Wilamowice: Urząd Gminy w Wilamowicach, 2001. ISBN 83-915888-0-7. Brak numerów stron w książce

• Dankowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 903 .