Daowu Yuanzhi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ta osoba nosi chińskie nazwisko Daowu.

Daowu Yuanzhi (chiń. 道吾圓智, pinyin Dàowú Yuánzhì; kor. 도오원지 Too Wŏnji; jap. Dōgo Enchi; wiet. Đạo Ngô Viên Trí; ur. 769, zm. 853) – chiński mistrz chan.

Pochodził z Yuzhang (obecnie Nanchang w prowincji Jiangxi). Prawdopodobnie praktykę chan rozpoczął dopiero w wieku 46 lat, u mistrza Baizhanga Niepana i w jego klasztorze został także mnichem. Był starszym bratem mistrza chan Yunyana Tanshenga

Po roku odszedł od Baizhanga i został uczniem oraz spadkobiercą Dharmy Yaoshana Weiyana. Po osiągnięciu oświecenia napisał list do brata:

Yunyan posłuchał brata, został uczniem Yaoshana, osiągnął oświecenie i zapoczątkował swoją linię przekazu Dharmy.

Pewnego dnia Yunyan Tansheng spytał Daowu Do czego używa tak wielu oczu i rąk bodhisattwa Wielkiego Współczucia?

Daowu odparł To jest tak, jakby ktoś w nocy sięgał za siebie usiłując znaleźć poduszkę.

Yunyan rzekł Rozumiem.

Daowu zapytał Jak to rozumiesz?

Yunyan odparł Oczy i dłonie są na całym ciele.

Daowu rzekł Powiedziałeś o tym dużo, lecz tylko 8/10 tego, co należy powiedzieć.

Yunyan spytał A co ty powiesz, starszy bracie?

Daowu powiedział Całe ciało jest oczyma i dłońmi.

Po okresie wieloletniej wędrówki osiadł na górze Daowu w okolicy dzisiejszego Changsha w prowincji Hunan.

9 miesiąca 835 r. Daowu zachorował. Pewnego dnia rzekł do mnichów Czy rozumiecie zdanie: po otrzymaniu, oddanie? Mnisi milczeli. W dziesięć dni później powiedział do zgromadzenia Pójdę na zachód. Nie powinienem iść na wschód. Po tych słowach zmarł.

Resztki po kremacji umieszczono w stupie nazwanej Daowu. Po uderzeniu w nią pioruna, została przeniesiona na górę Shishuang.

W Biyan lu poświęcone są mu dwa gong’any: 55 i 89, w Congrong lu – 54 i 83.

Miał wielu uczniów, ale najbardziej znanym był Shishuang Qingzhu.

Pierwsza liczba oznacza kolejność pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza kolejność pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

• 35/8. Shitou Xiqian (700–790)
  • 36/9. Yaoshan Weiyan (751–834)
    • 37/10. Daowu Yuanzhi (769–853)
      • 38/11. Jianyuan Zhongxing (bd)
      • 38/11. Shishuang Qingzhu (807–888)
        • 39/12. Zhangzhuo Xiucai
        • 39/12. Yungai Yuanquan (bd)
          • 40/13. Yungai Jingquan (bd)
        • 39/12. Zhangzhuo Xiucai (bd)
        • 39/12. Daguang Juhui (836–903)
        • 39/12. Jiufeng Daoqian (zm. 921)
          • 40/13. Heshan Wuyin (891–960)

• Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. Wisdom Publications. Boston, 2000. ISBN 0-86171-163-7.
• Albert Welter. Monks, Rulers, and Literati. The Political Ascendancy of Chan Buddhism. Oxford University Press, Oxford, 2006 ISBN 978-0-19-517521-9.
• Tłum. Thomas Cleary & J.C. Cleary. The Blue Cliff Records. Shambala. Boston i Londyn, 11992 ISBN 0-87773-622-7.