Dariusz Fikus – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dariusz Fikus

Dariusz Fikus (1985)
Data i miejsce urodzenia	11 grudnia 1932 Poznań
Data i miejsce śmierci	2 marca 1996 Kazimierz Dolny
Zawód, zajęcie	dziennikarz
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Multimedia w Wikimedia Commons

Dariusz Fikus (ur. 11 grudnia 1932 w Poznaniu, zm. 2 marca 1996 w Kazimierzu Dolnym) – polski dziennikarz.

Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1951)^[1] i studia na Uniwersytecie Warszawskim. Karierę zawodową rozpoczął w „Sztandarze Młodych”, w którym pracował w latach 1955–1957, następnie był dziennikarzem „Expressu Wieczornego” (1958). Od 1958 przez 25 lat współtworzył tygodnik „Polityka” – jako publicysta gospodarczy, kierownik działu ekonomicznego i wieloletni sekretarz redakcji.

Od 1948 do 1956 należał do Związku Młodzieży Polskiej, a od 1959 do 1981 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1959 wstąpił do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.

W 1980 Rada Główna SDP powołała go na stanowisko sekretarza generalnego. Piastował tę funkcję także w stanie wojennym, gdy zdelegalizowano Stowarzyszenie. Po ogłoszeniu stanu wojennego zrezygnował z pracy w „Polityce”. Współpracował z pismami drugiego obiegu (m.in. „Krytyką”, „Tygodnikiem Mazowsze”, „Wolnym Pismem MOST”), równocześnie pracując w redakcji oficjalnie ukazującego się czasopisma „Niewidomy Spółdzielca”. W 1988 został zastępcą redaktora naczelnego „Gazety Bankowej”. Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu po stronie „Solidarności”. Współpracował z „Gazetą Wyborczą”. W 1989 został redaktorem naczelnym „Rzeczpospolitej”, a w 1991 prezesem spółki Presspublica, wydawcy gazety. Obie te funkcje pełnił aż do śmierci w marcu 1996. Był także założycielem i pierwszym prezesem Związku Kontroli Dystrybucji Prasy i wiceprezesem Klubu Europejskiego.

Jego imieniem nazwano Nagrodę im. Dariusza Fikusa. Został pochowany na nowym cmentarzu na Służewie przy ul. Wałbrzyskiej w Warszawie.

Był synem dziennikarza Feliksa Fikusa. Jego żoną była prof. Magdalena Fikus, a teściem Kiejstut Żemaitis. Miał syna Łukasza i córkę Martę^[2].

• RWPG: fakty (1966)
• Rada Wzajemnej Pomocy Gospodarczej (1967)
• Polska: państwo, gospodarka, społeczeństwo (1967)
• Społeczeństwo w podróży (1968) – z Jerzym Urbanem
• Polska – Indie: gospodarka, stosunki ekonomiczne (1976)
• Foksal 81 (1984)
• Pseudonim Łupaszka. Z dziejów V Wileńskiej Brygady Śmierci i Mobilizacyjnego Ośrodka Wileńskiego Okręgu AK (1988)
• Mowa gazetowa: wybór felietonów „Rzeczpospolita” luty 1992 – maj 1994 (1994)

• Okrągły Stół. Kto jest kim. „Solidarność”. Opozycja, wyd. Myśl, Warszawa 1989
• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. encysol.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-19)].