Dariusz Mejsner – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dariusz Mejsner

Data i miejsce urodzenia	24 stycznia 1969 Barlinek
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata złoto Winterthur 1992 sztafeta złoto Bazylea 1995 sztafeta złoto Rzym 1996 sztafeta srebro San Antonio 1991 sztafeta srebro Sheffield 1994 sztafeta brąz Bazylea 1995 drużynowo brąz Sofia 1997 sztafeta Mistrzostwa Europy brąz Szekesfehervar 1997 drużynowo

Dariusz Mejsner (ur. 24 stycznia 1969 w Barlinku) – polski pięcioboista nowoczesny. Trzykrotny mistrz świata w sztafecie (1992, 1995, 1996), mistrz Polski (1999).

Był zawodnikiem LKS Lumel Zielona Góra (1984-2000). Jego największym sukcesem w karierze było mistrzostwo świata w sztafecie w 1992 (z Andrzejem Giżyńskim i Mateuszem Nowickim), 1995 (z Maciejem Czyżowiczem i Igorem Warabidą), 1996 (z Maciejem Czyżowiczem i Igorem Warabidą). Dwukrotnie zdobywał wicemistrzostwo świata w sztafecie: w 1991 (razem z Maciejem Czyżowiczem i Dariuszem Goździakiem) oraz 1994 (z Maciejem Czyżowiczem i Andrzejem Stefankiem), w 1995 sięgnął też po brązowy medal mistrzostw świata w klasyfikacji drużynowej (z Maciejem Czyżowiczem i Igorem Warabidą), a w 1997 po brązowy medal mistrzostw świata w sztafecie (z Andrzejem Stefankiem i Igorem Warabidą). Indywidualnie najlepsze miejsce zajął na mistrzostwach świata w 1995 - 12. W 1997 zdobył też brązowy medal mistrzostw Europy w klasyfikacji drużynowej (z Maciejem Czyżowiczem i Andrzejem Stefankiem). Ponadto był brązowym medalistą mistrzostw świata juniorów w drużynie w 1990.

Zdobył mistrzostwo Polski w 1999 oraz dwukrotnie brązowy medal mistrzostw Polski (1994, 1997) w pięcioboju nowoczesnym. W 1991 wywalczył także brązowy medal mistrzostw Polski w szermierce - w szpadzie drużynowo.

• Złota księga pięcioboju nowoczesnego w Polsce. 1922-2005, wyd. Warszawa 2006