Dawa Tenzing Sherpa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dawa Tenzing Sherpa
Data urodzenia

1975

Zawód, zajęcie

wspinacz, himalaista

Dawa Tenzing Sherpa, także Dawa Tenzin Sherpa i Dawa Tenji Sherpa (ur. w 1975 w Nepalu) – nepalski wspinacz, himalaista, Szerpa[1][2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Karierę himalaisty rozpoczął wiosną 1996 z japońską wyprawą na Manaslu (8163 m). Tym razem nie stanął jeszcze na szczycie. Jesienią 1998 brał udział w kolejnej japońskiej wyprawie na Czo Oju (8201 m). Wtedy po raz pierwszy wszedł na szczyt ośmiotysięcznika. 16 maja 2002 stanął na szczycie Lhotse (8516 m)[3]. Wiosną 2003 brał udział w brytyjskiej wyprawie na Mount Everest (8848 m). Wtedy 26 maja 2003 po raz pierwszy stanął na szczycie Mount Everestu[4][1]. W kolejnych wyprawach organizowanych przez himalaistów z różnych państw wchodził na szczyty ośmiotysięczników (dane z końca 2021): kilkukrotnie Mount Everestu (17 maja 2004[5][6], 29 maja 2005[7], 17 maja 2006[8], 24[9] lub 25[10] maja 2007, 22 maja 2008[11][12], 19 maja 2012[13][14], 16 maja 2018[15][16], 20 maja 2019[17][18], 12 maja 2021[19]), Sziszapangmy (8027 m) jesienią 2003 i jesienią 2004[1], Czo Oju (8201 m) 2 października 2006[20] i 4 października 2007[21], Kanczendzongi (8586 m) 18[22] lub 19[23] maja 2009, Manaslu (8163 m) 27 września 2009[24][25]), Dhaulagiri (8167 m) 13 maja 2010[26][27]) i 14 maja 2011[28][29]), Lhotse (8516 m) 14 maja 2019[30][31]. Wchodził również na wiele niższych szczytów: Ama Dablam (6812 m), Tilicho (7134 m), Meera Peak (6476 m), Imja Tse (6189 m), Dampus (6012 m)[1].

Był członkiem zespołu 10 Nepalczyków, którzy jako pierwsi zdobyli K2 zimą 16 stycznia 2021 roku[32][33][34]. Na szczyt K2 wszedł wspomagając się tlenem z butli[35]. Zespół powstał poprzez połączenie grupy Mingma G w skład której wchodził on sam, Kili Pemba Sherpa oraz Mingma Gyalje Sherpa, znany jako Mingma G, organizator grupy i jej dyrektor, z grupą Nirmala Purji, do których dołączył Sona Sherpa z grupy Seven Summit Treks[33][36]. Po zniszczeniach przez wiatr założonych obozów Nepalczycy z trzech wypraw zebrali grupę 10 osób do ataku szczytowego[37].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Dawa Tenzing Sherpa. [w:] Imagine Nepal [on-line]. imagineclimb.com. [dostęp 2019-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-08)]. (ang.).
  2. Mingma G Sherpa to Attempt Winter K2. alanarnette.com, 2020-11-16. [dostęp 2021-02-07]. (ang.).
  3. Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 223, poz.187.
  4. Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 46, poz.1065.
  5. Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 54, poz.1372.
  6. The Himalayan Database, wiosna 2004. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  7. The Himalayan Database, wiosna 2005. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  8. The Himalayan Database, wiosna 2006. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  9. The Himalayan Database, wiosna 2007. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  10. Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 63, poz.1745.
  11. Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 76, poz.2287.
  12. The Himalayan Database, wiosna 2008. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  13. Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 119, poz.3798.
  14. The Himalayan Database, wiosna 2012. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  15. Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 172, poz.5609.
  16. The Himalayan Database, wiosna 2018. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  17. Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 193, poz.6232.
  18. The Himalayan Database, wiosna 2019. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  19. The Himalayan Database, wiosna 2021. [dostęp 2022-11-07]. (ang.).
  20. The Himalayan Database, jesień 2006. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  21. The Himalayan Database, jesień 2007. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  22. The Himalayan Database, wiosna 2009. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  23. Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 211, poz.246.
  24. Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 295, poz.438.
  25. The Himalayan Database, jesień 2009. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  26. Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 277, poz.422.
  27. The Himalayan Database, wiosna 2010. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  28. Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 278, poz.438.
  29. The Himalayan Database, wiosna 2011. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  30. Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 240, poz.760.
  31. The Himalayan Database, wiosna 2019. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  32. Jan Sochaczewski, Nirmal Purja. Rok temu pobił rekord Kukuczki, teraz sam zmienił historię himalaizmu, [w:] National Geographic [online], national-geographic.pl, 17 stycznia 2021 [dostęp 2021-02-08] (pol.).
  33. a b K2: Nepalese mountaineers claim historic first winter ascent, [w:] Planet Mountain [online], planetmountain.com, 16 stycznia 2021 [dostęp 2021-02-08] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-30].
  34. Alan Arnette: K2 Climbed in Winter for the First Time!. [w:] Rock and Ice [on-line]. rockandice.com, 2021-01-16. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  35. Sangam Prasain: My body was freezing. I told my teammates I couldn’t move.. [w:] The Kathmandu Post [on-line]. kathmandupost.com, 2021-01-19. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  36. Alan Arnette: K2 Climbed in Winter for the First Time!. [w:] Rock and Ice [on-line]. rockandice.com, 2021-01-16. [dostęp 2021-01-24]. (ang.).
  37. Michał Fabian: Fatalna sytuacja pod K2. Silny wiatr zmiótł obozy wspinaczy. "Jestem zdruzgotany". WP, 2021-01-12. [dostęp 2021-02-08]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]