Delfinek długoszczęki – Wikipedia, wolna encyklopedia
Stenella longirostris[1] | |||
(J. E. Gray, 1828) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
(bez rangi) | walenie | ||
(bez rangi) | zębowce | ||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek | delfinek długoszczęki | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
Zasięg występowania | |||
Delfinek długoszczęki[3], delfin długoszczęki[4], delfin długodzioby[potrzebny przypis] (Stenella longirostris) – gatunek ssaka z rodziny delfinowatych (Delphinidae), przemierzający pelagiczne wody subtropikalne i tropikalne na całym świecie w ogromnych stadach liczących setki osobników, jest jednym z najlepszych akrobatów wśród waleni. Podczas skoku potrafi obrócić się wokół własnej osi nawet do sześciu razy zanim ponownie zanurzy się w wodzie.
Podgatunki
[edytuj | edytuj kod]Wyróżnia się cztery podgatunki S. longirostris[3][2][5]:
- S. longirostris centroamericana – delfinek środkowoamerykański
- S. longirostris longirostris – delfinek długoszczęki
- S. longirostris orientalis – delfinek wschodni
- S. longirostris roseiventris – delfinek różowobrzuchy
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Delfin ten ma około 60 ostro zakrzywionych zębów w długim dziobie, któremu zawdzięcza swoją nazwę. Jest ciemnoszary i ma stromą, trójkątną płetwę grzbietową. Jeden z podgatunków, ma po bokach 3 paski ułożone od najciemniejszego do najjaśniejszego równolegle, w stronę brzucha.
Żywi się mezopelagicznymi rybami i głowonogami.
Największy zmierzony okaz, samiec, miał 2,3 m długości.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Stenella longirostris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b G. Braulik , R. Reeves , Stenella longirostris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-09-16] (ang.).
- ↑ a b Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 189. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Polskie i łacińskie nazwy waleni. Stacja Morska Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego. [dostęp 2020-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-23)].
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Stenella longirostris. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-09-16]