Deutschland sucht den Superstar – Wikipedia, wolna encyklopedia

Deutschland sucht den Superstar – niemiecki program telewizyjny (nazywany w skrócie DSDS) emitowany przez telewizję RTL. W Polsce program znany jako Idol.

Pierwsza edycja rozpoczęła się bez większego rozgłosu w październiku 2002. Program prowadzili Michelle Hunziker oraz były aktor Carsten Spengemann, w jury zasiedli zaś producent, kompozytor i tekściarz znany m.in. z Modern Talking – Dieter Bohlen, radiowiec Thomas Bug, dziennikarka muzyczna Shona Fraser, i były prezydent BMG Germany, Thomas Stein. Show szybko zyskał na popularności tak dzięki uczestnikom, jak i ostrym oraz zabawnym komentarzom w wykonaniu członków jury (zdecydowanie przodował w tym Bohlen). Finałowe odcinki programu oglądało nawet 12 milionów telewidzów.

Zwycięzcą został Alexander Klaws, który w nagrodę otrzymał kontrakt płytowy w wytwórni BMG. Już 9 dni po finale, Klaws wydał swój pierwszy singel „Take Me Tonight”, który zadebiutował na 1 miejscu niemieckiej listy bestsellerów, a w rocznym zestawieniu przegrał jedynie z „We Have A Dream”, utworem wykonywanym przez całą dziesiątkę finalistów. Utwór w wykonaniu Klawsa oraz Juliette Schoppmann został nagrany jeszcze przed finałem, dzięki czemu stacje radiowe puszczały go już kilka dni po zakończeniu programu. Intensywnej promocji dopełniały liczne programy oraz częsta emisja teledysków w stacjach muzycznych MTV oraz VIVA. Alexander Klaws nagrał dotąd cztery albumy i osiem singli, największy sukces odnosząc z początkowymi. Płyty Take Your Chance oraz Here I Am, wyprodukowane przez Bohlena, dotarły do pierwszego miejsca niemieckiej listy przebojów, jednak kolejne – Attention i niemieckojęzyczna Was Willst Du Noch?! – nagrane bez udziału Bohlena, sprzedawały się już bardzo słabo.

W drugiej edycji prowadzący oraz jury nie zmienili się. W przeciwieństwie do pierwszej, od początku programowi towarzyszyło duże zainteresowanie podsycane przez intensywne działania promocyjne. Przyniosło to jednak efekt odwrotny od zamierzonego, gdyż ludzie znudzeni wszechobecnością DSDS mniej chętnie oglądali koncerty finałowe oraz oddawali mniej telefonicznych głosów.

Tym razem program wygrała Elli Erl. W przeciwieństwie do Alexandra Klawsa, nagrała z Bohlenem tylko finałowy utwór „This Is My Life” oraz zażyczyła sobie nakręcenia teledysku do wersji akustycznej, nie zaś oryginalnej. Odmówiła dalszej współpracy z powodu osobistych i artystycznych konflików z Bohlenem. Elli nad swoim kolejnym singlem „In My Dreams” pracowała samodzielnie, jednak nie odniósł on większego sukcesu (#40 w Niemczech). Także debiutancki album Shout It Out oraz kolejne single go promujące sprzedawały się słabo.

W przeciwieństwie do pierwszej edycji, tym razem niewielu finalistom udało się wydać własne płyty. Zdobywca trzeciego miejsca Phillipe Bühler wydał dwa single, „Warum?” und „Ich Kann Dich Lieben”, obydwa weszły do niemieckiej listy 40 najchętniej kupowanych. Anke Wagner (szósta) wydała płytę z niezależną wytwórnią Perleberg, jednak ani singel ani album nie weszły na listy przebojów. Benjamin Martell (czwarty) podpisał kontrakt z BMG, jednak stracił go domagając się możliwości samodzielnego opracowania materiału.

Po dwuletniej przerwie RTL wznowił produkcję programu. Dotychczasowych prowadzących zastąpili Marco Schreyl oraz Tooske Ragas. W jury pozostał jedynie Dieter Bohlen, dołączyli do niego menedżerka muzyczna Sylvia Kollek oraz dziennikarz Heinz Henn.

Program wygrał Tobias Regner.

Czwarta edycja przypadła na rok 2006. Skład prowadzących nie zmienił się, choć Tooske Ragas z uwagi na narodziny dziecka opuściła kilka odcinków.

Na dwa koncerty przed finałem programu, producenci zdyskwalifikowali Maxa Buskohla. Powodem było niewywiązywanie się z obowiązków promocyjnych oraz rozbieżności w kwestii kontraktu płytowego. Buskohl żądał umowy dla całego swojego zespołu Empty Trash, RTL oraz wytwórnia Sony BMG zgadzały się wyłącznie na wydanie jego solowej płyty. Zwolnione przez Buskohla miejsce w programie zajął wyeliminowany po ostatnim koncercie Martin Stosch, otrzymując w ten sposób swoją drugą szansę.

Zwycięzca Mark Medlock zdobył w finale 78% głosów. Od tej pory współpracuje z Bohlenem, a na swoim koncie ma już 4 albumy, które zdobyły ogromną popularność w krajach niemieckojęzycznych.

Po sukcesie czwartej edycji programu, telewizja RTL postanowiła podjąć się produkcji jeszcze jednej. W jury Heinza Henna zastąpił Andreas „Bär” Läsker. Tą edycje wygrał pochodzący ze Śląska Thomas Godoj (ur. 6 marca 1978 w Rybniku) z 62,4% głosów.

• Dieter Bohlen
• Andreas Läsker
• Anja Lukaseder

Castingi odbywały się w następujących miastach

• Berlin (wszystkie 4 edycje)
• Monachium (wszystkie 4 edycje)
• Kolonia (edycja 1,2 i 4)
• Lipsk (edycja 2)
• Wuppertal (edycja 3)
• Hamburg (wszystkie 4 edycje)
• Majorka (edycja 4)
• Frankfurt (edycja 4)
• Drezno (edycja 4)
• Stuttgart (edycja 4)
• Wiesbaden (edycja 4)

W roku 2008/2009 odbyła się także 6 edycja programu. Wygrał Daniel Schuhmacher.

• Dieter Bohlen
• Nina Eichinger
• Volker Neumüller

Zwycięzcą 7.edycji został Mehrzad Marashi, uzyskując w finale 56,4% głosów. Drugie miejsce zdobył Menowin Fröhlich- 43,6%.

W ósmej edycji zwyciężył Pietro Lombardi, pokonując w finale swoją dziewczynę- Sarah Engels, która od 1 marca 2013 roku jest jego żoną.

• Dieter Bohlen
• Fernanda Brandao
• Patrick Nuo

Dziewiątą edycję programu, zwyciężył Szwajcar – Luca Hänni. W finale wygrał z Daniele Negroni.

• Dieter Bohlen
• Natalie Horler
• Bruce Darnell

Dziesiąta edycja to jednocześnie jubileuszowa edycja programu. Moderatorami zostali Nazan Eckers i Paul Richter. W finale o zwycięstwo walczyły dwie dziewczyny: Lisa Wohlgemuth i Beatrice Egli. Z powodów zdrowotnych, udział Lisy w finale był do ostatniej chwili niepewny. Zgodnie z regulaminem DSDS, rozważany był powrót do programu Ricardo Bieleckiego, który zajął trzecie miejsce. Bielecki ma polskie korzenie. W nagrodę za to, że przygotowywał się do zastąpienia Lisy przez ostatnie dni przed finałem, zaśpiewał na finałowej scenie, jednak już poza konkursem. Ostatecznie Lisa zajęła drugie miejsce. Zwyciężyła Beatrice Egli, śpiewająca niemieckie szlagiery, zdobywając 70,25% głosów.

• Dieter Bohlen
• Bill Kaulitz i Tom Kaulitz (z Tokio Hotel)
• Mateo Jaschik (Itchyban z Culcha Candela)

Jedenastą edycję show wygrała Aneta Sablik urodzona w Polsce (Bielsko-Biała). W finale pokonała mającą tureckie korzenie Meltem Acikgöz.

Dwunastą edycję wygrał z pochodzenia Włoch – Severino Seeger.

Prince Damien Ritzinger wygrał trzynastą edycję.

Czternastą edycję wygrał Amerykanin Alphonso Williams^[1].

Piętnastą edycję show wygrała Marie Wegener.

• Strona oficjalna
• DSDS Finale
• Alexander Klaws – strona oficjalna
• Elli Erl – strona oficjalna
• Tobias Regner – strona oficjalna
• Alexander Klaws – polski fansite. alexander-klaws.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-02)].
• DSDS – informacje na polskiej stronie poświęconej Dieterowi Bohlenowi i Modern Talking
• Daniel Schuhmacher – strona oficjalna

• p
• d
• e

Seria Idol

Narodowe wersje	Armenia Australia Belgia Brazylia Bułgaria Chorwacja Czechy Dania Estonia Filipiny Finlandia Francja Grecja Gruzja Holandia Indie Indonezja Islandia Kanada Kazachstan Macedonia Malezja Niemcy Nowa Zelandia Norwegia Polska Portugalia Republika Południowej Afryki Rosja Singapur Słowacja Stany Zjednoczone Szwecja Turcja Wielka Brytania (oryginalnie) Wietnam
Regionalne wersje	Pan Arab Ameryka Łacińska Azja Czechy i Słowacja Serbia, Czarnogóra i Macedonia Wschodnia Afryka Zachodnia Afryka World Idol

• Lista zwycięzców