Devil May Cry – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy gry konsolowej. Zobacz też: Devil May Cry – artykuł poświęcony serii.
Devil May Cry
Ilustracja
Producent

Capcom Production Studio 4

Wydawca

Capcom

Projektant

Hideki Kamiya (reżyser)
Shinji Mikami (producent wykonawczy)

Format obrazu

480i (SDTV)

Data wydania

PlayStation 2:
JPN: 23 sierpnia 2001[1]
Am.Płn.: 17 października 2001[1]
EUR: 7 grudnia 2001[1]

Gatunek

hack and slash, gra akcji

Tryby gry

gra jednoosobowa

Kategorie wiekowe

ESRB: Mature (M)[2]
ELSPA: 15+[3]
PEGI: 15+ (Finlandia) / 16+[4]
OFLC: MA15+[5]
CERO: C (Dla 15 lat i więcej)[5]

Wymagania sprzętowe
Platforma

PlayStation 2

Nośniki

1 DVD

Kontrolery

Dual Shock 2

Strona internetowa

Devil May Cry (często skracane do DMC) – gra akcji stworzona przez Capcom Production Studio 4 i wydana przez Capcom w 2001 na platformę PlayStation 2. Wydarzenia prezentowane w grze mają miejsce po Devil May Cry 3 i przed Devil May Cry 4. Gra otrzymywała zazwyczaj pozytywne recenzje i sprzedała się w ponad czterech milionach kopii[6].

Fabuła koncentruje się na postaciach Dantego oraz Trish i ich misji pokonania lorda demonów, Mundusa. Fabuła jest opowiadana głównie za pomocą cut scenek, które wykorzystują zarówno silnik gry i full motion video. Akcja gry osadzona jest w dzisiejszych czasach na fikcyjnej wyspie Mallet Island.

Rozgrywka

[edytuj | edytuj kod]

Wydarzenia w Devil May Cry mają miejsce w starożytnym zamku na odległej wyspie. Rozgrywka podzielona jest na poziomy nazwane "misjami", w których gracz musi pokonywać wrogów, skakać po platformach i czasem rozwiązywać zagadki. Wykonanie każdej misji jest oceniane według skali gry, od D (słabo) do S (świetnie). Ocena jest wyliczana na podstawie czasu potrzebnego do przejścia danej misji, zebranych "czerwonych kul" (w grze są one walutą), "stylowości" walk, użycia przedmiotów i odniesionych ran[7].

"Stylowość" walki jest definiowana przez wykonywanie nieprzerwanych serii ataków, unikając ataków przeciwników. Gracz na ekranie widzi cały czas ocenę walki. Im więcej ciosów zada gracz, tym lepszy wynik pokaże licznik "stylowości". Ocenami używanymi są pierwsze litery słów: "Dull", "Cool", "Bravo", "Absolute" i "Stylish". Gdy bohater zostanie zraniony przez wroga, ocena spada z powrotem do "Dull". Gracze mogą też zwiększać ocenę stylu poprzez wyzywanie przeciwników na odległość[7]. Ta mechanika jest używana do spotkania końcowego bossa, gdzie zmienia się ona w typowy rail shooter. Podobna mechanika używana jest przy ucieczce bohatera z wyspy na pokładzie samolotu.

Gracz może tymczasowo zmienić postać bohatera w potężnego demona za pomocą zdolności "Devil Trigger". Robiąc tak, dodaje bohaterowi moce aktualnie trzymanej broni i zmienia jego wygląd. Transformacje zazwyczaj zwiększają siłę i odporność, powoli odnawiają punkty życia i dodają specjalne ataki. Zdolność ta jest kontrolowana przez miernik, który zmniejsza się przy jej używaniu i zwiększa przy atakowaniu i wyzywaniu przeciwników w normalnej postaci[7].

Devil May Cry poza walką zawiera łamigłówki i inne wyzwania. Główna fabuła wymaga od gracza znajdowania kluczowych dla postępu w grze przedmiotów podczas rozwiązywania łamigłówek podobnych do gier z serii Resident Evil. Gracz może również wykonywać zadania platformowe w celu poszukiwania ukrytych przedmiotów. Zadania poboczne, nazwane w grze "ukrytymi misjami" ("Secret Missions"), są dostępne w ukrytych lub trudno dostępnych miejscach i nie są wymagane do ukończenia gry. Zazwyczaj wymagają one od gracza pokonania dużej ilości przeciwników w określonym czasie. Ich wykonywanie nagradzane jest różnymi typami "kul", które dają graczowi możliwość zakupu power-upów, rozszerzenia zdolności "Devil Trigger" lub zwiększenia ilości zdrowia.

Tworzenie gry

[edytuj | edytuj kod]

Devil May Cry z założenia miało być kolejnym tytułem w serii Resident Evil na konsolę PS2, którego rozpoczęcie prac miało rozpocząć się po ukończeniu Resident Evil 2 pod reżyserią Hideki Kamiya i "Team Little Devil"[8]. Wczesna praca badawczo-rozwojowa łączyła się z wyjazdem do Hiszpanii w celu sprawdzenia różnych zamków jako podstawy środowiska gry. Już we wczesnym stadium ustalono jednak, że ma się ono różnić od formuły Resident Evil i całego gatunku survival horrorów. Zamiast porzucić projekt zmieniono założenia i powstała gra Devil May Cry[9].

Według Kamiya Devil May Cry został tworzony od początku z myślą o możliwościach akrobatycznych i zdolnościach do walki Dantego[10]. W trakcie procesu tworzenia gry podjęto decyzję o zmianie rozgrywki na bardziej zorientowaną na wykonywaniu misji niż otwartości w wykonywaniu zadań podobnej do gier z serii Resident Evil[11]. Wysoki poziom trudności Devil May Cry został wprowadzony zamierzenie, co – jak nazwał Kamiya – jest jego "wyzwaniem dla graczy, którzy grali w lekkie i zwyczajne gry"[12].

Odbiór gry

[edytuj | edytuj kod]
Recenzje
Agregatory recenzji
Game Rankings 92,2% (na podstawie 72 recenzji)[13]
Metacritic 95% (na podstawie 36 recenzji)[14]
Publikacja Ocena
Edge 8/10[15]
Electric Playground 9/10[16]
Eurogamer 9/10[17]
Famitsū 8/10, 8/10, 9/10, 9/10[18]
GamePro 4/5[19]
GameSpot 9,1/10[20]
GameSpy 4,5/5[21]
GameCritics.com 9/10[22]
Game Informer 9,5/10[23]
IGN 9,6/10[24]

Devil May Cry zdobył dużą uwagę w mediach o grach komputerowych, wysokie noty w recenzjach i został sprzedany w ponad czterech milionach kopii[6]. Recenzje w czasopismach i Internecie zazwyczaj chwaliły tytuł za innowacyjną rozgrywkę, akcję, grafikę, kamerę i gotycki nastrój[20][24][19][22][21][17][16]. Game Informer streścił swoją recenzję do słów, że gra "robi z Resident Evil powolnego zombie"[23]. Średnia ocena, którą otrzymała gra w serwisie Game Rankings na podstawie 72 publikacji, wynosi 92,2 procent[25].

Gra była również przedmiotem krytyki. Czasopismo „Next Generation” uznało poziom trudności gry za zbyt wysoki – miał on zostać tak ustawiony, by sztucznie przedłużyć rozgrywkę[26]. Electric Playground wytknęło niezwyczajny system kontroli bohatera i małą możliwość konfiguracji[16]. GameSpy jako wady podało zachowanie kamery, złożoność kontroli i problemy graficzne[21]. Serwis GameSpot skrytykował zakończenie gry, w którym rozgrywka zamienia się w rail shooter, oraz wysoki poziom trudności[20]. Dodatkowo Gamecritics określiło grę jako zbyt krótką a postaci zostały określone jako niedopracowane[22].

Spuścizna

[edytuj | edytuj kod]

Devil May Cry spowodował stworzenie sequela (Devil May Cry 2) i prequela (Devil May Cry 3). Obydwie części sprzedano w ponad milionie kopii. Wyszła już też (na platformy PlayStation 3, Xbox 360 i PC) także czwarta gra, Devil May Cry 4. Gra spowodowała również wydanie dwóch powieści autorstwa Shinya Goikeda[27][28] oraz serialu anime. 15 października 2004, trzy lata po wydaniu gry, wydano ścieżkę dźwiękową z gry wraz ze ścieżką gry Devil May Cry 2. W (odpowiednio) 2003 i 2005 ogłoszono chęć stworzenia adaptacji filmowej gry[29] oraz konwersji gry na konsolę PlayStation Portable[30], lecz poza tymi ogłoszeniami nic więcej nie ujawniono.

Devil May Cry jest uznawane za początek podgatunku gier akcji, nazwanego "Extreme Combat", który koncentruje się na potężnych bohaterach walczących z dużą ilością przeciwników z naciskiem na styl walki[31]. Gra została również opisana jako pierwsza gra, która "z powodzeniem ujęła szybki i całkowicie swobodny styl rozgrywki tak wielu klasycznych gier akcji 2D"[20]. Gry z tej serii są wykorzystywane w porównywaniu innych trójwymiarowych gier akcji, jak w przypadku recenzji gier God of War[32][33], Chaos Legion[34] czy Blood Will Tell[35].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Devil May Cry Release Information. Moby Games. [dostęp 2007-03-29].
  2. ↑ ESRB Site. [dostęp 2007-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-06)].
  3. ↑ Devil May Cry Product Listing. Amazon. [dostęp 2007-03-29].
  4. ↑ PEGI Site. Pan European Game Information. [dostęp 2007-08-04].
  5. ↑ a b Devil May Cry Ratings. Moby Games. [dostęp 2007-03-29].
  6. ↑ a b Matt Keller: Matt’s Somewhat Serious Bit. Palgn, 2006-06-09. [dostęp 2006-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-13)].
  7. ↑ a b c Devil May Cry Instruction Booklet. Capcom, 2001.
  8. ↑ James Mielke: The Okami Family Tree. 1UP.com, 2006-18-08. [dostęp 2007-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-06)].
  9. ↑ Interview with Shinji Mikami. [w:] E3 2001 [on-line]. IGN, 2001-05-17. [dostęp 2007-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-12-29)].
  10. ↑ James Mielke: The Kamiya Touch. 1up.com, 2006-18-08. [dostęp 2007-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-08)].
  11. ↑ Yukiyoshi Ike Sato: Capcom changes Devil May Cry gameplay. GameSpot, 2001-24-05. [dostęp 2007-03-29].
  12. ↑ EGM's Greatest 200 Games For Their Time, Electronic Gaming Monthly, [w:] Wayback Machine, 2 stycznia 2006 [zarchiwizowane 2008-01-03].
  13. ↑ Devil May Cry Reviews. Game Rankings. [dostęp 2007-04-05].
  14. ↑ Devil May Cry Reviews. Metacritic. [dostęp 2007-04-05].
  15. ↑ Devil May Cry review. Edge. [dostęp 2007-04-03].
  16. ↑ a b c James Tapia: Devil May Cry Review. The Electric Playground. [dostęp 2007-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-10)].
  17. ↑ a b John Bye: Devil May Cry Review. Eurogamer, 2001-08-12. [dostęp 2007-04-03].
  18. ↑ IGN Staff: Devil May Cry Scores Big in Famitsū. IGN, 2001-08-09. [dostęp 2007-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-08)].
  19. ↑ a b Major Mike: Devil May Cry review. GamePro, 2001-16-10. [dostęp 2007-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-07)].
  20. ↑ a b c d Shahed Ahmed: Gamespot Devil May Cry review. GameSpot, 2001-17-10. [dostęp 2007-03-29].
  21. ↑ a b c Russell Garbutt: Devil May Cry Review. GameSpy, 2001-10-15. [dostęp 2007-04-03].
  22. ↑ a b c Mike Doolittle: Devil May Cry review. Gamecritics.com, 2001-11-28. [dostęp 2007-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-22)].
  23. ↑ a b Andrew Reiner, Devil May Cry Review, Game Informer, 2001 [zarchiwizowane 2008-02-09].
  24. ↑ a b Doug Perry: Devil May Cry review. IGN, 2001-16-10. [dostęp 2007-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-23)].
  25. ↑ Game Rankings staff: Devil May Cry Reviews. Game Rankings. [dostęp 2007-04-05].
  26. ↑ „Next Generation”, listopad 2001.
  27. ↑ Shinya Goikeda: Amazon.com listing for Devil May Cry Volume 1. [dostęp 2007-04-03].
  28. ↑ Shinya Goikeda: Amazon.com listing for Devil May Cry Volume 2. [dostęp 2007-04-03].
  29. ↑ Games-to-Film: Devil May Cry. IGN, 2003-05-03. [dostęp 2008-02-09].
  30. ↑ Devil May Cry Series. IGN. [dostęp 2004-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-12-04)].
  31. ↑ Chris Bateman, Richard Boon: 21st Century Game Design. Charles River Media, 2005-08-29, s. 246–247. ISBN 978-1-58-450429-0.
  32. ↑ God of War. IGN. [dostęp 2007-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-14)].
  33. ↑ God of War Review. Playstation World, 2005-06-16. [dostęp 2003-04-03].
  34. ↑ Giancarlo Varanini: Chaos Legion review. Gamespot, 2003-08-04. [dostęp 2007-04-03].
  35. ↑ Louis Bedigian: Blood Will Tell review. Gamezone, 2004-29-09. [dostęp 2007-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-17)].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Seria gier Devil May Cry
Gry
Powiązane
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Devil_May_Cry&oldid=72022744”