Dewelfaryzacja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wycofanie się państwa z finansowania komunikacji publicznej może być przyczyną wykluczenia komunikacyjnego

Dewelfaryzacja – proces wycofywania się państwa z dostarczania bezpłatnych lub niskopłatnych usług społecznych, przede wszystkim edukacyjnych, zdrowotnych, mieszkalnych oraz organizacji czasu wolnego[1]. Ogranicza on wpływ państwa na zaspokojenie podstawowych potrzeb społeczeństwa[2].

Proces ten może przybierać formę prywatyzacji i komercjalizacji[3], np. mieszkań i przestrzeni publicznych[1]. Wykształcenie się nierówności mieszkaniowych na terenie miast ma natomiast istotny wpływ na tworzenie się enklaw biedy[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Wielisława Warzywoda-Kruszyńska, Transformacja od miasta „socjalistycznego” do miasta „kapitalistycznego”, w: red. Hieronim E. Kubiak, Polska bieda w świetle Europejskiego Roku Walki z Ubóstwem i Wykluczeniem Społecznym, Kraków, 2012, s. 151, 156
  2. ↑ Danuta Walczak-Duraj, Nowe formy aktywizacji zawodowej i społecznej w ocenie klientów pomocy społecznej, w: Humanizacja Pracy, nr 1(179)/2015, s. 29 ISSN 1643-7446
  3. ↑ Wielisława Warzywoda-Kruszyńska, Miejskie enklawy biedy – społeczny mechanizm powstawania i zmiany w czasie, biuro projektu WZLOT, Łódź
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dewelfaryzacja&oldid=74243039”