Dezodorant – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2008-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Dezodorant – środek chemiczny pomagający zwalczać nieprzyjemny zapach ciała^[1].

Pierwsze wzmianki o pierwowzorze dezodorantu pojawiły się około 5500 lat temu na terenie dzisiejszych Chin. Początkowo były to minerały zawierające glin. W Europie odpowiedniki dzisiejszych dezodorantów pojawiły się w I wieku p.n.e, 3400 lat później niż w Chinach. Uzyskiwane były również ze związków glinu przez Rzymian.

Na początku XX wieku naukowcy zaczęli szerzej poznawać problem potu i nieprzyjemnego zapachu, będącego jego rezultatem. W 1900 pojawiały się dezodoranty, w kształcie znanym dziś. Marka Rexona, potentat w dziedzinie dezodorantów, powstała w Australii stworzona przez farmaceutę. Norweg Erik Rotheim opracował metodę rozpylania płynów w 1926. W tym samym roku Amerykanin Julis S. Khan wpadł na pomysł zastosowania metalowej puszki jako pojemnika jednorazowego użytku. Gotowy produkt wprowadził na rynek w 1941 naukowiec amerykański Lyle Goodhue. W 1941 pojawiła się najbardziej popularna forma dezodorantu – spray.

Niektóre dezodoranty, które używane są przez kilka miesięcy, mogą doprowadzić do późniejszych alergii^[2]. Zaleca się zmianę dezodorantów co dwa miesiące.

Informacje w projektach siostrzanych

Multimedia w Wikimedia Commons

Definicje słownikowe w Wikisłowniku

• antyperspirant