Dicranopygium – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dicranopygium
Ilustracja
Dicranopygium microcephalum
Systematyka[1]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Klad

rośliny naczyniowe

Klad

rośliny nasienne

Klasa

okrytonasienne

Klad

jednoliścienne

Rząd

pandanowce

Rodzina

okolnicowate

Podrodzina

Carludovicioideae

Rodzaj

Dicranopygium

Nazwa systematyczna
Dicranopygium Harling
Acta Horti Berg. 17: 43 (1954)
Typ nomenklatoryczny

Dicranopygium microcephalum (Hook. f.) Harling[2].

Pokrój Dicranopygium yacu-sisa
Liście Dicranopygium microcephalum
Kwiatostan Dicranopygium yacu-sisa

Dicranopygium Harling – rodzaj wieloletnich roślin z rodziny okolnicowatych, obejmujący 56 gatunków, występujących w tropikalnej Ameryce, od Meksyku do Peru i Brazylii[3].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Małe do średniej wielkości rośliny naziemne.
Łodyga
Skrócona i mięsista, rozgałęziająca się monopodialnie.
Liście
Ulistnienie skrętoległe. Blaszki liściowe dwuklapowane.
Kwiaty
Kwiaty jednopłciowe, zebrane w małą kolbę wspartą 2–3 (rzadziej 5) liściastymi pochwami, położonymi bezpośrednio pod kwiatostanem. Kwiaty męskie asymetryczne, szypułkowe. Listki okwiatu zwykle tylko po stronie doosiowej, gruczołkowate. Kwiaty żeńskie zrośnięte, spłaszczone. Listki okwiatu znacznie zredukowane. Łożyska 4, parietalne. Szyjki słupków właściwie nieobecne.
Owoce
Zrośnięte, jagodopodobne[4].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja systematyczna według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG IV z 2016)
Należy do podrodziny Carludovicioideae, rodziny okolnicowatych, w rzędzie pandanowców (Pandanales) zaliczanych do jednoliściennych (monocots)[1].
Podział rodzaju[4]
  • podrodzaj Dicranopygium
  • podrodzaj Uribanthus
  • podrodzaj Glesonianthus
  • podrodzaj Thomlinsonianthus
Rozróżnienie na podstawie formy okwiatu kwiatów żeńskich oraz wyglądu główek pręcików.
Gatunki[3]

Zagrożenie i ochrona

[edytuj | edytuj kod]

3 gatunki Dicranopygium ujęte są w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN, w tym 2 (Dicranopygium campii i Dicranopygium coma-pyrrhae) ze statusem EN (zagrożone). Oba te gatunki, endemiczne dla Ekwadoru, znane są z pojedynczych stanowisk, zagrożonych zniszczeniem[5].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Dicranopygium atrovirens są sporadycznie spotykane w uprawie jako rośliny pokojowe. Rośliny te tworzą atrakcyjne kwiatostany z długimi, falitymi prątniczkami, przypominającymi włosy meduzy[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-02-24] (ang.).
  2. Index Nominum Genericorum. Smithsonian Institution. [dostęp 2011-02-23].
  3. a b Rafaël Govaerts: World Checklist of Selected Plant Families. The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2011-02-24]. (ang.).
  4. a b G. Harling, G.J. Wilder i R. Eriksson: Cyclanthaceae. W: Klaus Kubitzki (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. T. 3: Flowering Plants. Monocotyledons. Lilianae (except Orchidaceae). Berlin Heidelberg: Springer-Verlag, 1998, s. 213. ISBN 3-540-64060-6. (ang.).
  5. R. Montúfar i N. Pitman: IUCN 2010. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2010.4.. 2004.
  6. Kirsten Albrecht Llamas: Tropical flowering plants: a guide to identification and cultivation. Portland: Timber Press, 2003, s. 184. ISBN 978-0-88192-585-2.