Diego z Acebo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Diego z Acebo (ur. w XII wieku w Villaseca de Arciel, zm. 30 grudnia 1207 w Osmie) – hiszpański duchowny, biskup Osmy w latach 1201–1207.

Urodził się w XII wieku w Villaseca de Arciel^[1]. Pochodził z zamożnej rodziny, jednak w młodości wstąpił stanu duchownego i został przeorem kapituły w Osmie^[1]. W 1201 roku został biskupem Osmy, a jego subprzeorem został Dominik Guzmán^[2]. Na prośbę króla Kastylii Alfonsa VIII, Diego i Dominik udali się w podróż do Danii, by zawrzeć przymierze małżeńskie między tamtejszą księżniczką a synem Alfonsa – Ferdynandem^[1]. Zetknęli się tam z herezją katarów, więc po powrocie do południowej Francji, w 1206 roku zaczęli z nimi walczyć, z pomocą wędrownych kaznodziejów^[2]. Wkrótce potem założyli także klasztor dla nawróconych heretyków^[2]. Diego zmarł 30 grudnia 1207 roku w Osmie^[1].