Ding Junhui – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ta osoba nosi chińskie nazwisko Ding.
Ding Junhui
Ilustracja
Ding Junhui w 2014 roku
Pseudonim

„Gwiazda Wschodu” (Star of the East)
„Wejście Smoka” (Enter the Dragon)

Obywatelstwo

Chiny

Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1987
Yixing, Jiangsu

Gra zawodowa

od 2003

Najwyższy ranking

3 (2013/14)

Bieżący ranking 8 (stan na 2024-11-10)
Najwyższy break

147 (7 razy – Masters 2007, UK Championship 2008, Players Tour Championship 12 2011, Players Tour Championship 11 2011, PTC Grand Final 2013, Welsh Open 2016, Masters Snooker 2024)

Zwycięstwa w turniejach
Rankingowe

14

Nierankingowe

1

UK Championship

2005, 2009, 2019

Welsh Open

2012

China Open

2005, 2014

Northern Ireland Trophy

2006

Masters

2011

Shanghai Masters

2013

International Championship

2013

Indian Open

2013

Players Tour Championship

2013

German Masters

2014

Strona internetowa

Ding Junhui (chiń. 丁俊晖; pinyin Dīng Jùnhuī; ur. 1 kwietnia 1987[1], w Yixing, w prowincji Jiangsu), zawodowy snookerzysta chiński, obecnie mieszkający w Wielkiej Brytanii. Wicemistrz świata z 2016 roku. Plasuje się na 8. miejscu pod względem zdobytych breaków stupunktowych w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 669[2].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Ding rozpoczął grać w snookera w wieku 9 lat, kiedy to z nudów dołączył do gry ze swoim ojcem i jego kolegami. Ćwiczył 8 godzin dziennie, aby w roku 2003 zostać najwyżej notowanym zawodnikiem snookera w Chinach. W 2002 zdobył mistrzostwo świata amatorów w kategorii do lat 21.

W marcu 2005 uczcił swoje 18. urodziny awansem do finału turnieju rankingowego China Open w Pekinie, pokonując po drodze kilku zawodników z pierwszej szesnastki światowego rankingu: Petera Ebdona, Marco Fu i Kena Doherty. W finale pokonał wielokrotnego mistrza świata Stephena Hendry’ego 9:5. Było to jego pierwsze w karierze zwycięstwo w turnieju rankingowym.

W grudniu 2005 awansował do finału turnieju UK Championship w Yorku, pokonując po drodze m.in. Joe Perry’ego, Paula Huntera i Jimmy’ego White’a; 18 grudnia pokonał w finale Steve’a Davisa 10:6.

W sierpniu 2006 pokonał w finale Northern Ireland Trophy Ronnie O’Sullivana 9:6.

14 stycznia 2007 roku zdobył breaka maksymalnego podczas turnieju Masters. W tym samym turnieju udało mu się dojść do finału, gdzie 21 stycznia 2007 zmierzył się z powracającym do życiowej formy Ronnie O’Sullivanem. Przegrał 3:10, oddając wszystkie frejmy wieczornej sesji (sesję popołudniową przegrał 3:5). Przy stanie 3:9 Chińczyk miał zamiar poddać mecz; podszedł z wyciągniętą ręką do sędziego Jana Verhaasa, jednak zdążył rozdzielić ich O’Sullivan, który złapał Chińczyka i wyprowadził z hali. Nakłonił go do dalszej gry i Ding wrócił na następnego, jednak ostatniego już frejma. Spotkanie kończył ze łzami w oczach – spowodowanymi niemożnością podjęcia równorzędnej walki z Anglikiem. Po meczu został pocieszony przez O’Sullivana i swoich fanów; pośpiesznie odebrał nagrodę za maksymalnego breaka, po czym szybko opuścił Wembley Arena[3].

W październiku 2008 w finale World Series of Snooker w Warszawie zwyciężył z Kenem Dohertym 6:4.

Po dwóch słabszych sezonach powrócił do zwycięskiej formy w sezonie 2009/2010, kiedy to dotarł do finału Grand Prix, gdzie przegrał z Neilem Robertsonem 4:9. W kolejnym turnieju, UK Championship, przerwał trzyletnie pasmo bez końcowego sukcesu, pokonując w decydującym meczu Johna Higginsa 10:8.

Sezon 2013/2014 był wyjątkowo udany dla Dinga, wygrał 5 turniejów rankingowych i wspiął się na drugie miejsce na liście rankingowej. Mimo to, w następnym sezonie grał bardzo słabo, osiągając jedynie trzy półfinały[4].

W 2016 roku Ding Junhui został pierwszym Azjatą, który dotarł do finału mistrzostw świata. Został w nim pokonany 18-14 przez Marka Selby’ego[5]. To jednak Ding wbił ostatnią 86 „setkę” turnieju tym samym wyrównując rekord z poprzedniego roku.

Występy w turniejach w całej karierze

[edytuj | edytuj kod]

Dane na podstawie Snooker.org[4].

Tournaments 2003/
04 		2004/
05 		2005/
06 		2006/
07 		2007/
08 		2008/
09 		2009/
10 		2010/
11 		2011/
12 		2012/
13 		2013/
14 		2014/
15 		2015/
16 		2016/
17 		2017/
18 		2018/
19 		2019/
20 		2020/
21 		2021/
22 		2022/
23 		2023/
24 		2024/
25
Rankings[i][6] [ii] 76 62 27 9 11 13 5 4 11 10 2 4 9 4 6 10 12 8 32 17 8
Turnieje rankingowe
Riga Masters[iii] Nie rozegrano Minor-Rank. A A A A Nie rozegrano
China Championship Nie rozegrano NR 2R 2R 1R Nie rozegrano
Championship League Snooker Nie rozegrano Nie-rank. A A A A A
Xi’an Grand Prix Nie rozegrano
Saudi Arabia Snooker Masters Nie rozegrano
European Masters[iv] LQ LQ LQ 1R NR Nie rozegrano WD A A QF A A A A NH
English Open Nie rozegrano 3R 2R A 1R 4R 3R 2R QF
British Open LQ 3R Nie rozegrano A 2R 3R
Wuhan Open Nie rozegrano 1R
Northern Ireland Open Nie rozegrano 1R A A A QF A 1R A
International Championship Nie rozegrano 2R W LQ 2R F 1R 3R QF Nie roz. QF W
UK Championship LQ 1R W QF QF 2R W 2R QF 1R 4R 3R 1R 3R 1R 4R W 2R 2R F F
Shoot Out Nie rozegrano Nie-rank. A A A A A A A A
Scottish Open[v] 2R Nie rozegrano MR Nie roz. A 3R 4R 3R QF LQ 2R 2R
World Grand Prix Nie rozegrano NR SF 2R F 2R 1R 2R DNQ 2R SF
German Masters Nie rozegrano QF 1R 2R W 1R LQ A QF QF 2R QF A LQ A
Welsh Open LQ 1R LQ 1R 3R 2R 1R QF W SF F 1R QF 1R 2R 4R 4R 2R 2R 1R 1R
Turkish Masters Nie rozegrano SF Nie roz.
China Open NH W SF 1R 2R 1R F SF SF 1R W SF LQ QF 3R 1R Nie rozegrano
WST Pro Series Nie rozegrano A Nie roz.
Indian Open Nie rozegrano W 1R NH A A A Nie rozegrano
Gibraltar Open Nie rozegrano MR 2R WD A 1R 1R QF Nie roz.
World Open[vi] LQ LQ LQ RR RR QF F QF 1R QF 3R Nie roz. 2R W 2R 3R Nie roz. F
Players Championship[vii] Nie rozegrano DNQ 2R W 1R 1R QF SF QF DNQ 1R 1R DNQ 1R 1R
Tour Championship Nie rozegrano DNQ WD DNQ DNQ SF QF
Mistrzostwa świata LQ LQ LQ 1R 2R 2R 2R SF 1R QF 1R QF F SF QF 2R 2R 1R 1R 1R 1R
Turnieje nie-rankingowe
Paul Hunter Classic[viii] NH Pro-am Event Minor-Rank. Rank. A Nie roz.
Shanghai Masters Nie roz. Rank. SF 2R Nie roz. 2R QF
Champion of Champions Nie rozegrano QF SF A SF 1R QF A QF 1R A QF 1R
The Masters 1R QF LQ F QF QF 1R W 1R 1R 1R 1R 1R QF 1R SF 1R 1R A A 1R
Championship League Snooker Nie rozegrano A RR RR RR W SF A A A A A RR A A RR A A
Inne odmiany snookera
Mistrzostwa świata na sześciu czerwonych[ix] Nie rozegrano A A A NH A A A 1R W 1R F QF Nie roz. W Nie roz.
Byłe turnieje rankingowe
Irish Masters LQ LQ NH NR Nie rozegrano
Northern Ireland Trophy Nie roz. NR W 3R 2R Nie rozegrano
Wuxi Classic[x] Nie rozegrano Non-ranking 1R 2R LQ Nie rozegrano
Australian Goldfields Open Nie rozegrano 1R 2R WD A A Nie rozegrano
Shanghai Masters Nie rozegrano 2R 1R QF 2R 1R 1R W SF QF W WD Nie-rank.
Paul Hunter Classic NH Pro-am Event Minor-Rank. A A A Nie-rank.
Byłe turnieje nie-rankingowe
Northern Ireland Trophy Nie roz. 1R Rank. Nie rozegrano
European Open[iv] Rank. SF Nie rozegrano Ranking
Wuxi Classic[x] Nie rozegrano W F F SF Ranking Nie rozegrano
Premier League Snooker A A SF RR SF RR A RR F RR Nie rozegrano
World Grand Prix Nie rozegrano 1R Rank.
Shoot Out Nie rozegrano 1R 1R 1R A A A Ranking
China Championship Nie rozegrano 1R Rank.
Legenda
LQ odpadł w kwalifikacjach #R odpadł we wczesnej fazie turnieju
(WR = runda dzikich kart, RR = faza grupowa) 		QF przegrał w ćwierćfinale
SF przegrał w półfinale F przegrał w finale W zwycięstwo
DNQ nie zakwalifikował się A nie brał udziału WD zrezygnował w trakcie turnieju
NH / Nie roz. Turniej nie odbył się.
NR / Nie-rank. Turniej nie był zaliczany jako rankingowy.
R / Rank. Turniej był zaliczany jako rankingowy.
MR / Minor-Rank. Turniej był zaliczany jako mniejszy rankingowy.
  1. ↑ Od sezonu 2010/11 ranking na początku sezonu.
  2. ↑ Nowi zawodnicy w Main Tourze nie mają przypisanego rankingu.
  3. ↑ Turniej nosił nazwę Riga Open (2014/2015–2015/2016).
  4. ↑ a b Turniej nosił nazwę Malta Cup (2004/2005–2007/2008).
  5. ↑ Turniej nosił nazwę Players Championship (2003/2004).
  6. ↑ Turniej nosił nazwę LG Cup (2003/2004), the Grand Prix (2004/2005–2009/2010) oraz Haikou World Open (2011/2012–2013/2014).
  7. ↑ Turniej nosił nazwę Players Tour Championship Grand Finals (2010/2011–2012/2013) oraz Players Championship Grand Final (2013/2014–2015/2016).
  8. ↑ Turniej nosił nazwę Grand Prix Fürth (2004/2005) i Fürth German Open (2005/2006–2006/2007).
  9. ↑ Turniej nosił nazwę Six-red Snooker International (2008/2009) oraz Six-red World Grand Prix (2009/2010).
  10. ↑ a b The event ran under the name Jiangsu Classic (2008/2009–2009/2010).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Niektóre źródła podają 1 marca jako datę jego narodzin.
  2. ↑ 100+ Centuries, snookerinfo (ang.).
  3. ↑ Relacja z meczu na stronie BBC (ang.).
  4. ↑ a b Ding Junhui. snooker.org. [dostęp 2019-02-19]. (ang.).
  5. ↑ Snookerowe MŚ: „The Jester from Leicester” znów najlepszy, Mark Selby mistrzem świata [online], Onet Sport, 2 maja 2016 [dostęp 2016-05-04] (pol.).
  6. ↑ Snooker.org: Ranking History. [dostęp 2011-02-06].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ding_Junhui&oldid=75225270”