Direction de la Surveillance du Territoire – Wikipedia, wolna encyklopedia

Direction de la Surveillance du Territoire, DST (dosł. Dyrekcja Nadzoru Terytorium) – dawna francuska służba specjalna, komórka organizacyjna Police nationale zajmująca się kontrwywiadem i zwalczaniem terroryzmu, utworzona w 1944 roku w miejsce wydziału kontrwywiadu Sûreté Generale – ST (Surveillance du Territoire). Zlikwidowana w 2008, została zastąpiona przez DCRI.

DST podlegała Ministerstwu Spraw Wewnętrznych Republiki Francuskiej, na jej czele stał tradycyjnie były komisarz policji.

W okresie zimnej wojny najważniejszym zadaniem DST była walka z radzieckimi działaniami wywrotowymi we Francji i penetracją francuskich instytucji państwowych - zwłaszcza służb wywiadowczych przez agentów wywiadu zwerbowanych przez radzieckich funkcjonariuszy i żołnierzy wywiadu nielegalnego (bez immunitetu dyplomatycznego) GRU Sztabu Generalnego SZ ZSRR i I Zarządu Głównego Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR, dyplomatów radzieckich (placówki PGU KGB i GRU przy Ambasadzie ZSRR, jedna z największych na świecie, kontrolowała około 700 agentów miejscowych, w większości paryskich). Regularny podsłuch łączności telefonicznej i radiowej Ambasady ZSRR w Paryżu służył przede wszystkim identyfikacji operujących we Francji tzw. legalnych czyli funkcjonariuszy i żołnierzy pod przykryciem dyplomatów.

Największy sukces tej instytucji kontrwywiadowczej Republiki Francuskiej udało się odnieść w 1983 roku, kiedy uzyskano informacje niejawne (Akta Farewell) od OZI Farewell, czyli Władimira Wietrowa, funkcjonariusza wywiadu naukowo-technicznego PGU KGB ZSRR. Uzyskano informacje umożliwiające identyfikację licznej grupy agentów i funkcjonariuszy radzieckiego wywiadu, czego efektem było jednorazowe wydalenie z Francji uznanych za szpiegów 47 obywateli ZSRR, w tym 40 dyplomatów, 5 przedstawicieli handlowych (z radzieckich PHZ) i 2 korespondentów Agencji TASS.

Dyrektorzy DST

Roger Wybot (1944-1959)
Gabriel Eriau (1959-1961)
Daniel Doustin (1961-1964)
Tony Roche (1964-1967)
Jean Rochet (1967-1972)
Henri Biard (1972-1974)
Jacques Chartron (1974-1975)
Marcel Chalet (1975-1982)
Yves Bonnet (1982-1985)
Rémy Pautrat (1985-1986)
Bernard Gérard (1986-1990)
Jacques Fournet (1990-1993)
Philippe Parant (1993-1997)
Jean-Jacques Pascal (1997-2002)
Pierre de Bousquet de Florian (2002-2007)
Bernard Squarcini (od 2007 do likwidacji instytucji w 2008, powołany na szefa utworzonej 1 lipca 2008 DCRI)

Schemat organizacyjny

Dyrektor
Pierwszy Wicedyrektor
- Centralna służba badań
  - Technika operacyjna
  - Podsłuchy
  - Obserwacja
  - Ochrona tajemnicy
  - Związek Radziecki
  - Czechosłowacja
  - Polska
  - Pozostałe kraje
- Służba E-1 (analizy)
  - Związek Radziecki
  - Czechosłowacja
  - Polska
  - Pozostałe kraje
Drugi Wicedyrektor
- Policja kontroli radiowej
- Służba E-2 (operacje)
  - Plan ogólny
  - Algieria

Zobacz też

Bibliografia

Christopher Andrew, Wasylij Mitrochin - Archiwum Mitrochina, Warszawa: MUZA SA, 2001.
Normam Polmar, Thomas B. Allen, Księga Szpiegów, Warszawa: Magnum, 2000.