Dmitrij Baszkirow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dmitrij Aleksandrowicz Baszkirow (ros. Дми́трий Алекса́ндрович Башки́ров, ur. 1 listopada 1931 w Tbilisi, zm. 7 marca 2021^[1]) – rosyjski pianista i pedagog^[2].

Odbył studia pianistyczne w Moskiewskim Konserwatorium w klasie fortepianu Aleksandra Borisowicza Goldenweisera. W 1955 zdobył Grand Prix podczas Marguerite Long Competition w Paryżu^[3]. Ta wygrana zapoczątkowała jego międzynarodową karierę. Był profesorem w Escuela Superior de Musica Reina Sofia w Madrycie, regularnie koncertował i był jurorem wielkich konkurów muzycznych. W 1995, 1998, 2002 był jurorem Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Palomy O'Shea w Santander (Hiszpania)^[4].

Baszkirow koncertował z wieloma słynnymi orkiestrami, m.in. z Chicagowską Orkiestrą Symfoniczną, Cleveland Orchestra, San Francisco Symphony Orchestra, Royal Philharmonic Orchestra, Filharmonikami Wiedeńskimi, St. Petersburg Philharmonic Orchestra, Izraelską Orkiestrą Filharmoniczną, Orchestre de Paris i Gewandhaus z Lipska pod dyrekcją takich sław jak sir John Barbirolli, Kurt Masur, Wolfgang Sawallisch, George Szell, Igor Markevitch, Jewgienij Swietłanow, Kurt Sanderling, Zubin Mehta, Carlo Zecchi, Giennadij Rożdiestwienski czy Daniel Barenboim^[3].

Poza działalnością pianistyczną Baszkirow prowadził także aktywną działalność pedagogiczną. Był profesorem Moskiewskiego Konserwatorium Państwowego im. Piotra Iljicza Czajkowskiego oraz profesorem tytularnym Escuela Superior de Música Reina Sofía w Madrycie^[5].