Dmitrij Kabalewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dmitrij Kabalewski

Дмитрий Борисович Кабалевский

Imię i nazwisko	Dmitrij Borisowicz Kabalewski
Data i miejsce urodzenia	30 grudnia 1904 Sankt-Petersburg
Pochodzenie	rosyjskie
Data i miejsce śmierci	14 lutego 1987 Moskwa
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	pianista, kompozytor
Odznaczenia
Strona internetowa

Dmitrij Borisowicz Kabalewski (ros. Дмитрий Борисович Кабалевский; ur. 17 grudnia^?/30 grudnia 1904 w Sankt-Petersburgu, zm. 14 lutego 1987 w Moskwie) – rosyjski pianista i kompozytor.

Studia muzyczne rozpoczął w 1918 roku w moskiewskiej Szkole Muzycznej im. Skriabina. Kompozycji uczył się u S. Wasilenki i G. Catoire’a. Później wstąpił do Konserwatorium Moskiewskiego, gdzie był uczniem Nikołaja Miaskowskiego (kompozycja) i Aleksandra Goldenweisera (fortepian). Wkrótce po ukończeniu konserwatorium rozpoczął pracę pedagogiczną (jako profesor kompozycji w konserwatorium moskiewskim).

Kabalewski należy – obok Prokofjewa, Szostakowicza i Chaczaturiana – do najpopularniejszych kompozytorów radzieckich. Niekiedy bliski ich muzyce, w istocie pozostał jednak indywidualny w specyficznym, groteskowym humorze, w żywości pulsu rytmicznego, prostocie i klarowności faktury, a zarazem plastyczności tematów melodycznych, niekiedy w osobliwej dysonansowości. Kabalewski jest w swoich kompozycjach oszczędny, posługuje się fakturą przejrzystą i prostą tematyką.

Reprezentant stylu neoklasycznego, nawiązującego do twórczości Prokofjewa i Rachmaninowa. Pisał symfonie, poematy symfoniczne, opery, utwory kameralne i fortepianowe, ale największą popularnością cieszą się jego koncerty: fortepianowe, wiolonczelowe i skrzypcowy. Ważny dział jego twórczości stanowią drobne utwory fortepianowe przeznaczone dla dzieci, wydane również w Polsce^[1], popularne, należące do repertuaru adeptów sztuki pianistycznej.

Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie^[2].

• 1935: Aerograd
• 1941: Antoni Iwanowicz gniewa się
• 1949: Życie dla nauki
• 1950: Musorgski

• Medal Sierp i Młot Bohatera Pracy Socjalistycznej (27 grudnia 1974)
• Order Lenina (czterokrotnie – 29 grudnia 1964, 1971, 27 grudnia 1974 i 29 grudnia 1984)
• Order Czerwonego Sztandaru Pracy (14 października 1966)
• Order „Znak Honoru” (1 czerwca 1940)
• Nagroda Leninowska (1972)
• Nagroda Stalinowska (trzykrotnie – 1946, 1949 i 1951)
• Nagroda Państwowa ZSRR (1980)
• Nagroda Leninowskiego Komsomołu (1984)

I medale.

• Dmitry Kabalevsky [online], allmusic.com [dostęp 2013-05-13]  (ang.).
• http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=11251 (ros.)