Dmytro Demjaniuk (lekkoatleta) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dmytro Demjaniuk
Data i miejsce urodzenia

30 czerwca 1983
Lwów

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Ukraina
Światowe wojskowe igrzyska sportowe
brąz Rio de Janeiro 2011 skok wzwyż

Dmytro Ołeksijowycz Demjaniuk, ukr. Дмитро Олексійович Дем'янюк (ur. 30 czerwca 1983 we Lwowie) – ukraiński lekkoatleta specjalizujący się w skoku wzwyż.

Bez powodzenia startował w mistrzostwach świata w Osace (2007), halowych mistrzostwach świata w Walencji (2008) i igrzyskach olimpijskich w Pekinie (2008). Nie udało mu się awansować do finału mistrzostw Europy w 2010 oraz halowych mistrzostw Starego Kontynentu. Brązowy medalista igrzysk wojska w 2011. Z powodu kontuzji nie rywalizował w sezonie halowym 2012. Nie awansował do finału igrzysk olimpijskich w Londynie. Ósmy zawodnik halowych mistrzostw Europy z 2013. Medalista mistrzostw Ukrainy i reprezentant kraju w zawodach pucharu Europy oraz drużynowych mistrzostw Europy.

Syn Ołeksija – olimpijczyka z 1980 roku.

Rekordy życiowe: stadion – 2,35 (18 czerwca 2011, Sztokholm); hala – 2,32 (9 lutego 2011, Bańska Bystrzyca).

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Impreza Miejsce Lokata Wynik
2004 I liga pucharu Europy Bułgaria Płowdiw 6. miejsce 2,15
2007 Mistrzostwa świata Japonia Osaka el. – 25. miejsce 2,23
2007 Światowe igrzyska wojskowych Indie Hajdarabad 6. miejsce 2,20
2008 Halowe mistrzostwa świata Hiszpania Walencja el. – 10. miejsce 2,24
2008 Igrzyska olimpijskie Pekin el. – 21. miejsce 2,20
2010 Halowe mistrzostwa świata Katar Doha NM
2010 Mistrzostwa Europy Hiszpania Barcelona el. – 21. miejsce 2,19
2011 Halowe mistrzostwa Europy Francja Paryż el. – 17. miejsce 2,22
2011 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Szwecja Sztokholm 1. miejsce 2,35
2011 Światowe igrzyska wojskowych Brazylia Rio de Janeiro 3. miejsce 2,20
2011 Mistrzostwa świata Korea Południowa Taegu 12. miejsce 2,20
2012 Mistrzostwa Europy Finlandia Helsinki el. – 20. miejsce 2,19
2012 Igrzyska olimpijskie Wielka Brytania Londyn el. – 16. miejsce 2,21
2013 Halowe mistrzostwa Europy Szwecja Göteborg 8. miejsce 2,21
2017 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Francja Lille 6. miejsce 2,17
2018 Mistrzostwa Europy Niemcy Berlin NM[a]
2019 Halowe mistrzostwa Europy Wielka Brytania Glasgow el. – NM
  1. W eliminacjach 2,25.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]