Dobraczyn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dobraczyn

Państwo	Ukraina
Obwód	lwowski
Rejon	czerwonogrodzki
Wysokość	190 m n.p.m.
Populacja (2001) • liczba ludności	924
Kod pocztowy	80053
Położenie na mapie Ukrainy Dobraczyn
Położenie na mapie obwodu lwowskiego Dobraczyn
50°24′36″N 24°14′24″E/50,410000 24,240000
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Dobraczyn (ukr. Добрячин) – wieś na Ukrainie, w rejonie czerwonogrodzkim obwodu lwowskiego. Wieś liczy ponad 900 mieszkańców.

W II Rzeczypospolitej do 1934 samodzielna gmina jednostkowa. Następnie należała do zbiorowej wiejskiej gminy Krystynopol w powiecie sokalskim w woj. lwowskim^[1].

W latach 1943–1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN - UPA zamordowali tutaj 30 Polaków i 1 Ukraińca sprzyjającego Polakom, grabiąc i paląc polskie zagrody. Dokonali też na pobliskiej drodze kilkanaście napadów na polskie furmanki, zabijając podróżujących^[2], w tym o. Stanisława Muchę, bernardyna wracającego z Krystynopola do Sokala^[3].

Po wojnie wieś weszła w skład powiatu hrubieszowskigo w woj. lubelskim. W 1951 roku wieś wraz z całym obszarem gminy Krystynopol została przyłączona do ZSRR w ramach umowy o zamianie granic z 1951 roku^[4].

Przed 1937 w Dobraczynie powstał Dom Czytelni TSL^[5].

W Dobraczynie urodzili się:

• Dmytro Łewycki (1877-1942) – ukraiński prawnik, doktor prawa, adwokat, działacz polityczny i społeczny (prezes Ukraińskiego Zjednoczenia Narodowo-Demokratycznego (1926-1935), poseł na Sejm RP (1928-1935)).
• Tadeusz Fiszbach (ur. 1935) – polski polityk, dyplomata, nauczyciel akademicki, były I sekretarz KW PZPR w Gdańsku, poseł na Sejm PRL VII, VIII i X kadencji, w latach 1989–1991 wicemarszałek Sejmu kontraktowego (X kadencji).

• Dobraczyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 67 .