Dobro rzadkie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dobro rzadkie – w ekonomii dobro, którego dostępność nie jest w stanie pokryć zapotrzebowania na te dobro.

Za najbardziej efektywny sposób alokacji dóbr rzadkich uznaje się system rynkowy, działający poprzez mechanizm cenowy^[1].

W niektórych przypadkach, w celu rozdzielenia dóbr rzadkich rządy stosują koncesje (np. na częstotliwości radiowe) lub inny system reglamentacyjny (np. kartkowy).

• dobro wolne
• rzadkość