Dom dla samotnych na Rybakach w Poznaniu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dom dla samotnych na Grobli

Widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Poznań
Adres	ul. Rybaki 18a
Architekt	Jerzy Tuszowski
Ukończenie budowy	1927
Położenie na mapie Polski Dom dla samotnych na Grobli
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Dom dla samotnych na Grobli
Położenie na mapie Poznania Dom dla samotnych na Grobli
52°24′03,6108″N 16°55′47,1324″E/52,401003 16,929759
Multimedia w Wikimedia Commons

Dom dla samotnych na Rybakach (także: Dom dla kawalerów) – dawny dom dla osób samotnych, zlokalizowany w Poznaniu, przy ul. Rybaki na Rybakach.

Dom był jedną ze społecznych inwestycji miejskich, które w latach 20. XX wieku intensywnie realizowano w Poznaniu (np. osiedle socjalne na Zagórzu, czy osiedle robotnicze na Górczynie). Obiekt powstał w 1927 według projektu Jerzego Tuszowskiego. Fasadę opracowano płasko, nawiązując do empireowej kamienicy na parceli obok. Budynek, z uwagi na niepewny grunt, palowano z użyciem nowoczesnych wówczas technik. Detal użyto skromnie, nawiązując do realizacji epoki stanisławowskiej (portal wejściowy, festony i cztery klasycyzujące wazy). Podobne eksperymenty stylowe zaistniały np. w zespole mieszkaniowym przy ul. Wspólnej. Budynek posiadał dwie części – frontową i skrzydło od podwórza. Mieścił 130 pokoi kawalerskich i jedno mieszkanie trzypokojowe z kuchnią. Wspólnym pomieszczeniem dla wszystkich mieszkańców była czytelnia^[1].

• Dom Starców na Grobli w Poznaniu – z podobnego okresu, w pobliżu