Dom mieszkalny urzędników Banku Polskiego w Łodzi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dom mieszkalny urzędników Banku Polskiego w Łodzi

Budynek w 2022
Państwo	Polska
Miejscowość	Łódź
Adres	ul. Wierzbowa 40
Typ budynku	kamienica
Styl architektoniczny	modernizm historyzujący
Architekt	Stanisław Filasiewicz, W. Boldrett
Kondygnacje	6
Rozpoczęcie budowy	1929
Ukończenie budowy	1933
Położenie na mapie Polski Dom mieszkalny urzędników Banku Polskiego w Łodzi
Położenie na mapie województwa łódzkiego Dom mieszkalny urzędników Banku Polskiego w Łodzi
Położenie na mapie Łodzi Dom mieszkalny urzędników Banku Polskiego w Łodzi
51°46′23,52″N 19°28′43,91″E/51,773200 19,478864
Multimedia w Wikimedia Commons

Dom mieszkalny urzędników Banku Polskiego – modernistyczna kamienica położona na rogu ul. Narutowicza i ul. Wierzbowej w Łodzi. Jej właściwy adres to ul. Wierzbowa 40.

Budowa kamienicy została zlecona w okresie międzywojennym przez Bank Polski. Znajdujące się w niej mieszkania miały w założeniu być przeznaczone dla pracowników łódzkiego oddziału banku^[1].

Autorem projektu budynku byli Stanisław Filasiewicz (autor również innych projektów dla Banku Polskiego) oraz W. Boldrett. Budowę rozpoczęto w 1929 a zakończono w 1933^[1]. Firmą odpowiedzialną za realizację była „Konstruktor” z siedzibą w Zgierzu^[2].

W budynku funkcjonuje Przedszkole Miejskie nr 84 w Zespole Szkolno-Przedszkolnym nr 8 w Łodzi^[3].

Obiekt znajduje się na dwóch posesjach na rogu ul. Narutowicza i ul. Wierzbowej. Obiekt wzniesiony został na planie litery U, z trzema skrzydłami otaczającymi wewnętrzny dziedziniec^[2]. Złożony z trzech pięter oraz częściowo użytkowanego poddasza. Posiada również piwnicę^[1].

Gmach składa się z budynku narożnego usytuowanego w północnej pierzei ul. Narutowicza i zachodniej pierzei ul. Wierzbowej. We wschodnim skrzydle na parterze umieszczono salę balową z tarasowym wyjściem na tylny dziedziniec (przylegający do sąsiedniej kamienicy), ogród i kort tenisowy^[1].

Na froncie znajdują się dwie bramy przejazdowe, usytuowane w strefie środkowej od strony ul. Wierzbowej i strefie skrajnej wschodniej od strony ul. Narutowicza. Przy dziedzińcu głównym natomiast umieszczono cztery klatki schodowe w układzie poprzecznym, które obsługują po dwa lub trzy mieszkania na każdej kondygnacji. W parterze łącznika znajduje się również sień przejazdowa łącząca oba dziedzińce posesji. Z niej jest możliwość przejścia na klatkę schodową i do mieszkania dozorcy. Dwie klatki schodowe skrzydła obsługują zespół sali wielofunkcyjnej (obecnie przedszkole) oraz po trzy mieszkania na każdym z pięter. Liczba mieszkań wynosi 90 i 13 wygospodarowanych w ramach poddaszy^[1].

U góry budynek zakryty dachem dwuspadowym o niewielkim kącie nachylenia. Charakterystycznym elementem gmachu jest wyoblony narożnik. Natomiast monotonię zwartej bryły budynku frontowego przełamują cztery, pięcioosiowe strefy obejmujące rejony klatek schodowych. W obrębie elewacji pierzejowych strefy te obłożone płytami piaskowca. Ich wertykalizm podkreślono lizenami, oknami francuskimi z ażurowymi balustradami oraz strzelistymi okienkami poddaszy. Okna natomiast są dwupoziomowe, w większości dwudzielne. Otwór bramny od strony ulicy Wierzbowej ujęto w portal z piaskowca o wyprawie łamanej. Nad bramą umieszczono balkon o ażurowej balustradzie między murowanymi słupkami. Ponad nim natomiast kolejne dwa piony balkonów pojedynczych o ażurowych balustradach. Strefę wysokiego cokołu zamknięto gzymsem i obłożono płytami piaskowca o wyprawie łamanej^[1].

• architektura modernistyczna w Łodzi