Domaniów (województwo dolnośląskie) – Wikipedia, wolna encyklopedia
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość | 140 m n.p.m. |
Liczba ludności (III 2011) | 792[2] |
Strefa numeracyjna | 71 |
Kod pocztowy | 55-216[3] |
Tablice rejestracyjne | DOA |
SIMC | 0874302 |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu oławskiego | |
Położenie na mapie gminy Domaniów | |
50°53′38″N 17°07′50″E/50,893889 17,130556[1] |
Domaniów (niem. Thomaskirch) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim, w gminie Domaniów.
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Domaniów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego. Miejscowość jest siedzibą gminy Domaniów.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Domaniów to stara XII-wieczna wieś. W pierwszej wzmiance, w dokumencie z 1223 roku wymieniona jako Domaniowo, w innym dokumencie z roku 1267 - jako Domaneuici. Z zapisów tych wynika, że w XIII wieku używano zamiennie nazwy Domaniów i Domaniewice. Wieś nazwana jest od imienia właściciela, Domania. Domań to skrócona forma imienia Domasław. Wieś tę otrzymał od Henryka Brodatego, księcia śląskiego jego skarbnik Piotr Wojsławic. W tym czasie we wsi stał już kościół. Piotr przed śmiercią podarował wieś cysterkom z Trzebnicy. W 1348 roku Domaniów znalazł się w państwie czeskim i pozostał w jego granicach do końca XVII wieku. Śmierć ostatniego przedstawiciela dynastii Piastów śląskich, księcia legnicko-brzeskiego Jerzego Wilhelma w 1675 roku spowodowała, że Domaniów znalazł się w granicach monarchii Habsburskiej. W 1741 roku został włączony do Prus. Cysterki z Trzebnicy przebywały w Domaniowie aż do sekularyzacji dóbr zakonnych w 1810 roku. Domaniów zachował polski charakter do XIX w. a msze w miejscowym kościele zlikwidowano w 1814 lub 1824 r. Od 1945 r. w granicach Polski.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[4]:
- układ ruralistyczny wsi, z XIII w., zmieniony w pierwszej połowie XIX w.
- kościół parafialny pw. Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, z początku XIV wieku, wzniesiony w stylu gotyckim. Jego fundatorkami były niewątpliwie cysterki z Trzebnicy. Około roku 1700 kościół został przebudowany i uzyskał wówczas wystrój barokowy. Ołtarz główny i dwa boczne, wykonane z drewna polichromowanego pochodzą z połowy XVIII wieku. Na trzykondygnacyjnej wieży, pokrytej barokowym, cebulastym hełmem, znajduje się dzwon noszący rok 1462.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 25766
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 233 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 133. [dostęp 2012-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].