Dominik Livaković – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dominik Livaković

Livaković w 2021
Data i miejsce urodzenia	9 stycznia 1995 Zadar
Wzrost	188 cm
Pozycja	bramkarz
Informacje klubowe
Klub	Fenerbahçe SK
Numer w klubie	40
Kariera juniorska
Lata Klub 2007–2012 NK Zadar
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2012–2015 NK Zagreb 72 (0) 2015–2023 Dinamo Zagrzeb 207 (0 ) 2015–2016 → NK Zagreb (wyp.) 32 (0) 2023– Fenerbahçe 15 (0) W sumie: 326 (0)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2010  Chorwacja U-15 3 (0) 2011  Chorwacja U-16 3 (0) 2011  Chorwacja U-17 6 (0) 2013–2014  Chorwacja U-19 6 (0) 2013  Chorwacja U-20 1 (0) 2014–2016  Chorwacja U-21 15 (0) 2017–  Chorwacja 51 (0) W sumie: 85 (0)
↑ Aktualne na: 10 stycznia 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ↑ Aktualne na: 10 stycznia 2024.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata II miejsce Rosja 2018 piłka nożna III miejsce Katar 2022 piłka nożna Liga Narodów UEFA srebro Holandia 2022/2023
Multimedia w Wikimedia Commons

Dominik Livaković (ur. 9 stycznia 1995 w Zadarze) – chorwacki piłkarz, występujący na pozycji bramkarza w tureckim klubie Fenerbahçe SK oraz w reprezentacji Chorwacji.

Srebrny medalista Mistrzostw Świata w 2018 roku oraz Brązowy medalista Mistrzostw Świata w 2022 roku. Uczestnik Mistrzostw Europy w 2020 roku.

Większość swojej kariery spędził w Dinamo Zagrzeb. Wychowanek NK Zadar, w swojej karierze grał także w NK Zagreb.

W sezonie 2012–2013 dołączył do pierwszej drużyny NK Zagreb. Na wstępie pełniąc rolę bramkarza rezerwowego, w lidze zadebiutował 31 sierpnia 2012 roku w meczu przeciwko HNK Cibalia^[1].

W krótkim czasie uzyskał pozycję pierwszego bramkarza drużyny. Łącznie wystąpił w barwach klubu rozegrał 108 meczy, w tym 90 z nich w lidze chorwackiej^[2].

31 sierpnia 2015 roku został sprzedany za kwotę 625 tysięcy euro do Dinamo Zagrzeb. Na początku września został wypożyczony do poprzedniego klubu^[2].

W barwach Dinamo zadebiutował 2 października 2016 roku w meczu przeciwko Hajdukowi Split, który zakończył się bezbramkowym remisem^[3].

18 października 2016 zadebiutował w Lidze Mistrzów w przegranym wynikiem 0:1 spotkaniu przeciwko Sevilli^[4].

30 lipca 2019 roku, podczas zwycięstwa 3:0 w kwalifikacjach Ligi Mistrzów nad Saburtalo Tbilisi, pobił rekord Drażena Ladića dotyczący najdłuższego okresu na początku sezonu Dinama bez puszczenia gola (413 minut), ustanowiony w 1995 roku^[5].

Łącznie w barwach klubu wystąpił w 293 spotkaniach, gdzie udało mu się zachować 138 czystych kont^[6][7].

25 sierpnia 2023 roku został sprzedany za kwotę między 7-9 milionów euro do tureckiego Fenerbahçe^[8][9][10].

W klubie zadebiutował podczas ligowego spotkania przeciwko Antalyaspor. Mecz zakończył się zwycięstwem Fenerbahçe wynikiem 3:2^[11][12].

Zadebiutował w spotkaniu przeciwko Chile podczas China Cup w 2017 roku. Mecz do rzutów karnych wynosił 1:1, a Chorwacja przegrała w rzutach karnych wynikiem 1-4^[13].

W maju 2018 roku znalazł się w przedmeczowej kadrze Chorwacji na Mistrzostwa Świata FIFA 2018 w Rosji, jednak na turnieju nie rozegrał żadnego meczu^[14]. Ostatecznie reprezentacja Chorwacji na mistrzostwach zdobyła srebrny medal^[15][16].

Zadebiutował w rozgrywkach międzynarodowych w meczu Ligi Narodów przeciwko reprezentacji Anglii, który zakończył się bezbramkowym remisem^[17].

W wyniku niezadowalających występów Lovre Kalinićia, Livaković został wybrany na pierwszego bramkarza reprezentacji Chorwacji w kampanii eliminacyjnej do Mistrzostw Europy w 2020 roku^[18][19].

Był podstawowym bramkarzem Chorwacji na Mistrzostwach Europy w 2020 roku, gdzie wraz z krajem doszedł do 1/8 finału turnieju^[20]. W 1/8 finału Chorwacja zmierzyła się z reprezentacją Hiszpanii. Po dogrywce Hiszpania zwyciężyła to spotkanie wynikiem 3:5, a Chorwacja odpadła z turnieju^[21][22][23].

5 grudnia 2022 roku, w meczu 1/8 finału na Mistrzostwach Świata w 2022 roku przeciwko reprezentacji Japonii, został uznany Graczem Meczu po obronieniu trzech rzutów karnych w serii rzutów, co przyczyniło się do awansu Chorwacji do ćwierćfinału^{[24][25][26][27]}. Stał się trzecim bramkarzem w historii, który obronił trzy rzuty karne na Mistrzostwach Świata, po Ricardo w 2006 roku i jego rodaku Danijelu Subašiću w 2018 roku^[28][29].

W ćwierćfinałach obronił kolejny rzut karny w serii przeciwko reprezentacji Brazylii, co przyczyniło się do awansu Chorwacji do półfinału. Zanotował jedenaście interwencji, co przyniosło mu kolejne wyróżnienie Gracza Meczu oraz ocenę 10/10 od L'Équipe, czyniąc go 15. zawodnikiem w historii magazynu, który otrzymał to wyróżnienie^[30][31].

W półfinale przeciwko Argentynie, zderzył się z argentyńskim napastnikiem Juliánem Álvarezem w polu karnym Chorwacji, co spowodowało przyznanie rzutu karnego dla Argentyny, wykonanego przez Lionela Messiego^[32]. Ostatecznie spotkanie zakończyło się wygraną Argentyńczyków wynikiem 3:0^[33][34].

Chorwacja zakwalifikowała się do meczu o trzecie miejsce przeciwko reprezentacji Maroka. Mecz po zaciętej rywalizacji zakończył się zwycięstwem Chorwatów wynikiem 2:1^[35][36]. Chorwacja po raz drugi w swojej historii sięgnęła po brązowy medal Mistrzostw Świata (pierwszy zdobyli w 1998 roku)^[37].

Livaković jest uznawany za jednego z najlepszych bramkarzy turnieju^[38][39][40]. Pomimo bycia jednym z faworytów do nagrody Złotej Rękawicy, przegrał ją z Emilianem Martínezem^[41][42][43].

Awansował do finału Ligi Narodów w sezonie 2022/23, gdzie jednak uległ reprezentacji Hiszpanii. Po bezbramkowym remisie do końca dogrywki, doszło do serii rzutów karnych. Hiszpania zwyciężyła serię wynikiem 4:5^[44].

• Mistrzostwo Chorwacji: 2017/18, 2018/19, 2019/20, 2020/21, 2021/22, 2022/23
• Puchar Chorwacji: 2017/18, 2020/21
• Superpuchar Chorwacji: 2018/19, 2021/22, 2022/23
• Uczestnik Ligi Mistrzów: 2016/17, 2020/21, 2021/22
• Uczestnik Ligi Europejskiej: 2018/19, 2020/21, 2021/22

• Srebrny medalista Mistrzostw Świata: 2018
• Brązowy medalista Mistrzostw Świata: 2022
• Uczestnik Mistrzostw Europy: 2020^[45]

• Dominik Livakovic, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-24] .
• D. Livaković, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02] .
• Dominik Livaković w bazie National Football Teams (ang.)
• Statystyki na stronie Hrvatskog nogometnog saveza (chorw.)