Domknięcie – Wikipedia, wolna encyklopedia

domknięcie – w filozofii zasada epistemologiczna;
domknięcie – w psychologii doświadczanie reakcji emocjonalnej na trudne wydarzenie życiowe.

domknięcie – najmniejszy obiekt zawierający siebie samego jako podzbiór, który ma daną własność;
domknięcie – w topologii zbiór wszystkich punktów intuicyjnie „bliskich” danemu zbiorowi;
domknięcie algebraiczne – algebraicznie domknięte rozszerzenie algebraiczne danego ciała;
domknięcie dedukcyjne – w logice;
domknięcie Kleene'ego – najmniejszy nadzbiór danego zbioru zawierający ciąg pusty zamknięty ze względu na konkatenację (zbiór wszystkich ciągów złożonych z elementów danego zbioru symboli);
domknięcie przechodnie – najmniejszy zbiór przechodni zawierający zbiór dany;
domknięcie przechodnie – najmniejsza relacja przechodnia zawierająca daną.

domknięcie – konstrukcja programistyczna, abstrakcja wiążąca funkcję z jej zasięgiem.