Dorota Tlałka-Mogore – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dorota Tlałka-Mogore
Data i miejsce urodzenia	27 kwietnia 1963 ; Zakopane
Klub	WKS Legia Zakopane
Wzrost	171 cm
Debiut w PŚ	6.12 1979, Val d’Isère; (48. miejsce – gigant)
Pierwsze punkty w PŚ	9.03 1980, Wysokie Tatry ; (15. miejsce – slalom)
Pierwsze podium w PŚ	27.03 1982, Montgenèvre (3. miejsce – slalom)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Polska
	Uniwersjada
	1986-1989
	Reprezentacja Francja

Dorota Tlałka-Mogore (ur. 27 kwietnia 1963 w Zakopanem) – polska narciarka alpejska, startująca od 1986 roku w barwach Francji; trenerka. W latach osiemdziesiątych zaliczana do czołówki światowej.

Kariera

Córka Jana Tlałki (inżyniera architekta, mistrza i rekordzisty kraju na 5 i 10 km w łyżwiarstwie szybkim) i Władysławy Stopkówny (narciarka, biegaczka, członek kadry narodowej).

Narciarka (171 cm, 64 kg), specjalistka w konkurencjach alpejskich, reprezentantka WKS Legia Zakopane (1978–1985), wychowanka trenera Stanisława Gogólskiego, podopieczna trenerów: Tadeusza Kaima i Andrzeja Kozaka (kadra) i klubu francuskiego Ski Club La Clusas (1986–1990). Wraz z siostrą bliźniaczką Małgorzatą, jako pierwsze polskie alpejki znalazły się w ścisłej czołówce narciarstwa alpejskiego, zajmując wysokie punktowane miejsca w zawodach o Pucharze Świata, mistrzostwach świata i igrzyskach olimpijskich.

W czerwcu 1985 wyjechały do Francji, w październiku tegoż roku wyszły za mąż za braci Mogore (Dorota za 28-letniego Christiana – dziennikarza, a Małgorzata za jego młodszego brata, by uzyskać prawo pobytu we Francji i obywatelstwo).

4-krotna mistrzyni Polski w slalomie (1981), slalomie gigancie (1980, 1982) i kombinacji (1982). 9-krotna wicemistrzyni kraju: w slalomie (1980, 1982, 1984–1985), slalomie gigancie (1984) i kombinacji (1980, 1983–1985) i 2-krotna wicemistrzyni Francji w slalomie (1987–1988). 3-krotna brązowa medalistka ME juniorek: 1981 (slalom gigant, slalom, kombinacja alpejska) była potem uczestniczką MŚ: 1982 Schladming-Haus: 22 m. (slalom gigant), 4 m. (slalom), 12 m. (kombinacja); 1985 Bormio: 34 m. (slalom gigant), 6 m. (slalom), 18 m. (kombinacja); 1987 Crans-Montana: 8 m. (slalom); 1989 Vail: 7 m. (slalom) i PŚ: 1980: 78 m., 1982: 36 m., 1983: 28 m., 1984: 21 m., 1985: 31 m. Wicemistrzyni Zimowej Uniwersjady: 1985 Belluno (slalom). Zwyciężyła w zawodach Wielkiej Nagroda Słowacji (1985 – slalom). Jako jedyna dotychczas polska alpejka wygrała zawody Pucharu Świata (Madonna di Campiglio w 1984).

Olimpijka z Sarajewa 1984 i Calgary 1988, gdzie dla Francji wywalczyła 8. miejsce w slalomie specjalnym.

W Plebiscycie Przeglądu Sportowego na Najlepszego Sportowca w 1984 r. zajęła 8. miejsce.

W 2019 została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi^[1].

Mieszka we Francji w miejscowości Méribel. Ma dwie córki – Barbarę i Lidię.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
30.	13 lutego	1984	Sarajewo	Gigant	2:20,98	+5,92	Debbie Armstrong
DNF1	13 lutego	1984	Sarajewo	Slalom	1:36,47	-	Paoletta Magoni
8.	26 lutego	1988	Calgary	Slalom	1:36,69	+3,17	Vreni Schneider

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
12.^[2]	31 stycznia	1982	Schladming	Kombinacja	8,99 pkt	+65,35 pkt	Erika Hess
22.^[3]	2 lutego	1982	Schladming	Gigant	2:37,17	+5,89	Erika Hess
4.	6 lutego	1982	Schladming	Slalom	1:41,60	+0,56	Erika Hess
18.^[4]	4 lutego	1985	Bormio	Kombinacja	18,72 pkt	+90,64 pkt	Erika Hess
34.^[5]	6 lutego	1985	Bormio	Gigant	2:18,53	+9,18	Diann Roffe
6.	9 lutego	1985	Bormio	Slalom	1:29,58	+0,85	Perrine Pelen
8.	7 lutego	1987	Crans-Montana	Slalom	1:33,30	+2,11	Erika Hess
12.	7 lutego	1989	Vail	Slalom	1:30,88	+3,22	Mateja Svet