Droga twarda – Wikipedia, wolna encyklopedia

Droga o nawierzchni twardej ulepszonej (z masy bitumicznej).

Droga twarda (inaczej: droga o nawierzchni twardej, droga utwardzona):

  1. Według definicji Głównego Urzędu Statystycznego to droga mająca twardą nawierzchnię ulepszoną (z kostki kamiennej, klinkieru, betonu, z płyt kamienno-betonowych, bitumu) lub droga o nawierzchni nieulepszonej (tłuczniowej lub brukowej)[1][2].
  2. W polskim Prawie o ruchu drogowym droga o nawierzchni twardej została określona jako droga niebędąca drogą o nawierzchni gruntowej (czyli drogą z jezdnią o nawierzchni z gruntu rodzimego lub nasypowego, ulepszonego mechanicznie lub chemicznie, w której wierzchnia warstwa może być wykonana z kruszywa naturalnego, sztucznego lub pochodzącego z recyklingu)[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Transport – wyniki działalności w 2010 r., Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 19 sierpnia 2011, s. 24, ISSN 1506-7998 [zarchiwizowane z adresu 2015-02-16].
  2. ↑ Ministerstwo Infrastruktury: Słownik pojęć transportowych SRT. 2011-03-30. s. 5. [dostęp 2013-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-21)].
  3. ↑ (Art. 2 pkt 2b) Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2022 r. poz. 988).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Droga_twarda&oldid=71253114”