Druccy Horscy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Drucc Horscy (także tylko Horscy) – ród kniaziowski (książęcy) pochodzenia litewskiego, będący gałęzią kniaziów Druckich, biorący swe nazwisko od miejscowości Hory, leżącej w Powiecie Orszańskim i położonej niedaleko Drucka, w którym Horscy, podobnie jak inni kniaziowie idący od Druckich, posiadali swoje udziały.^[1]

Za protoplastę rodu można uznać kniazia Wasyla Iwanowicza, syna kniazia Iwana "Putiaty" Druckiego, który pozostawił liczne potomstwo. Dwaj synowie (z pięciu) zapoczątkowali dwie gałęzie rodu: starszą wymarłą jeszcze w XVI w. i młodszą, która dotrwała do pierwszej połowy XVIII w. Ostatnim jej przedstawicielem był książę Michał Antoni Drucki-Horski, który umarł po 1730 r., pozostawiając niemały majątek, który odziedziczył Król Polski^[1].

Kniaziowie Druccy-Horscy dziedziczyli także na Dudakowiczach oraz Burnewie w Powiecie Orszańskim, od których pisali się także Dudakowskimi i Burnewskimi. Po ich wygaśnięciu miały miejsce próby przypisywania się do tego rodu przez niejakich Gorskich^[1].

• Hrehory Drucki-Horski - starosta orszański, wojewoda mścisławski