Duninowo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Duninowo
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

słupski

Gmina

Ustka

Liczba ludności (2017-09-27)

502[2]

Strefa numeracyjna

59

Kod pocztowy

76-270[3]

Tablice rejestracyjne

GSL

SIMC

0752102[4]

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Duninowo”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Duninowo”
Położenie na mapie powiatu słupskiego
Mapa konturowa powiatu słupskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Duninowo”
Położenie na mapie gminy wiejskiej Ustka
Mapa konturowa gminy wiejskiej Ustka, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Duninowo”
Ziemia54°32′21″N 16°49′17″E/54,539167 16,821389[1]

Duninowo (kaszb. Dëninowò[5], niem. Dünnow) – wieś w północnej Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Ustka[4][6]. Wieś leży przy drodze wojewódzkiej nr 203.

Wieś stanowi sołectwo Duninowo, w którego skład wchodzi również miejscowość Duninówko oraz Kolonia Duninowo[2].

W latach 1945–1954 i 1973–1976 miejscowość należała i była siedzibą gminy Duninowo, w latach 1954-1972 gromady Duninowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

W miejscowości działało PGRZakład Rolny Duninowo wchodzący w skład Państwowego Gospodarstwa Rolnego Sycewice[7].

Przez Duninowo przepływa strumień Karwina, który za wsią zmienia nazwę na Pogorzeliczka.

Nazwa była wzmiankowana po raz pierwszy w 1628 w swoim niemieckim brzmieniu Dünnow i wywodzi się od antroponimu Duna z dodanym formantem dzierżawczym -owo; rekonstruowana jako *Dunowo. Współczesna forma Duninowo, wprowadzona przez Komisję Ustalania Nazw Miejscowości, to nazwa pseudodzierżawcza wywiedziona od imienia Dunin, mająca wsparcie w fonetyzmie formy niemieckiej[8].

Rada Języka Kaszubskiego proponuje kaszubską formę nazwy Duninowò[9].

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
  • Kościół gotycki pw. Matki Boskiej Częstochowskiej, wcześniej św. Jana Ewangelisty i św. Małgorzaty (1374, przebudowany w XV w.) z wysoką wieżą i kopulastym hełmem z latarenką, od południa wysoki aneks z XIX w., przy ścianie północnej dwa grobowce rodziny von Frankensteinów. Wystrój XVII-XIX w. z barokową amboną, w kruchcie wielka rycerska płyta nagrobna;
  • Zespół dworski z bezstylowym dworem z przełomu XIX i XX w., który posiada wąski, piętrowy ryzalit na osi fasdy[10];
  • Budynek bramny z 1790;
  • kuźnia, wiatrak i zagrody konstrukcji ryglowej[11].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 27028
  2. a b Strategia Rozwoju Gminy Ustka na lata 2017-2027. s.14
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 237 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. Uchwała nr 6 2010 – Nazwy miast, wsi gminnych i sołeckich – Skarbnica Kaszubska [online] [dostęp 2023-12-19] (pol.).
  6. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. M.P. z 1982 r. nr 25, poz. 234
  8. Witold Iwicki, Toponimia byłego powiatu słupskiego, Gdańsk: Wydawnictwo Gdańskie, 1993, s. 36.
  9. Felicja Baska-Borzyszkowska i inni, Polsko-kaszubski słownik nazw miejscowych, Gdańsk: Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie, 2017, s. 204, ISBN 978-83-62137-50-3.
  10. Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 278, ISBN 978-83-7495-133-3.
  11. Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 133, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.