Dwór w Końskiem – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dwór w Końskiem
Symbol zabytku nr rej. A-349 z 14.12.1995, 26.02.1996[1]
Ilustracja
Elewacja ogrodowa
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Końskie

Typ budynku

dwór

Ukończenie budowy

przełom XVIII i XIX w.

Położenie na mapie gminy Dydnia
Mapa konturowa gminy Dydnia, na dole znajduje się punkt z opisem „Końskie, dwór”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Końskie, dwór”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Końskie, dwór”
Położenie na mapie powiatu brzozowskiego
Mapa konturowa powiatu brzozowskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Końskie, dwór”
Ziemia49°39′00,2″N 22°13′43,2″E/49,650056 22,228667

Dwór w Końskiem – zabytkowy dwór wybudowany na przełomie XVIII i XIX w., wraz z parkiem, znajdujący się w miejscowości Końskie w powiecie brzozowskim.

Na przełomie XVIII i XIX w. w otoczeniu XVIII wiecznego parku wzniesiony został w Końskiem dwór z cegły i kamienia. Zwrócony frontem do północy, na planie prostokąta, parterowy budynek zachwyca doskonałością formy i sprawia wrażenie prawdziwego szlacheckiego domu. Dwór pokryty czterospadowym dachem z dwoma portykami nad, którymi dachy dwuspadowe. W elewacji frontowej portyk trójarkadowy, w elewacji ogrodowej czterokolumnowy. Oba zwieńczone trójkątnymi frontonami[2]. Okna powiększone w XIX w[3]. Wnętrza w układzie dwutaktowym przekształcone w 1958[4]. Obok znajduje się wzniesiona równocześnie z dworem murowana parterowa oficyna częściowo podpiwniczona[3]. W skład zespołu dworskiego wchodzą także zachowane budynki gospodarcze i dwa zarastające stawy[5].

W pierwszej połowie XIX w. posiadłość należała do Fabrych, a potem do Reitzensteinów, w tym około połowy stulecia do Salomei Reitzenstein. Przynajmniej od około 1880 do początków XX w. była własnością Alfonsa Reitzensteina. W późnych latach dwudziestych XX w. majątek liczący 435 ha należał do Marii Nowak [2]. Po wojnie gospodarował w nim PGR. W latach późniejszych dwór został odrestaurowany przez Państwowy Ośrodek Hodowli Zarodowej w Brzozowie, a następnie znalazł się w rękach prywatnych[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 [dostęp 2023-12-07].
  2. a b Piotr Libicki: Dwory i pałace wiejskie w Małopolsce i na Podkarpaciu. Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2012, s. 176, 177. ISBN 978-83-7510-597-1.
  3. a b c Jerzy F. Adamski: Pogórze Dynowskie. Muzeum Regionalne PTTK w Brzozowie, Brzozów 1992, s. 98, 99. ISBN 83-900733-3-1.
  4. Jacek Żabicki: Leksykon zabytków architektury Lubelszczyzny i Podkarpacia. Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2013, s. 281. ISBN 978-83-213-4787-5.
  5. Sylwester Polakowski: Pozostałości założeń dworskich województwa podkarpackiego. Wydawnictwo Lygian, Krosno 2012, s. 36, 37. ISBN 978-83-935995-0-9. OCLC 832725955.