Dzeta – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dzeta

Ζ ζ
Informacje podstawowe
Majuskuła	Ζ
Minuskuła	ζ
Podstawowy alfabet	grecki
Pochodzenie
Oparty na grafemie	zajin (𐤆)
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Dzeta (stgr. ζῆτα, Ζ ζ) – szósta litera alfabetu greckiego. W greckim systemie liczbowym oznacza liczbę 7^[1]. Dzeta pochodzi od litery alfabetu fenickiego zajin (𐤆). Od zety pochodzą łacińskie Z i cyrylickie З.

Dzeta reprezentuje w języku nowogreckim spółgłoskę szczelinową dziąsłową dźwięczną /z/, w grece klasycznej oznaczała afrykatę /ʣ/ lub zbitkę /zd/.

Nazwa zety, w przeciwieństwie do innych liter greckich, nie jest podobna do nazwy litery zajin, od której pochodzi dzeta. Beta, eta i theta mają podobne nazwy do liter fenickich.

• bet → [Ββ] beta
• het → [Ηη] eta
• tet → [Θθ] theta

Majuskuła zety nie jest używana jako symbol, gdyż wygląda tak samo jak litera łacińska Z.

• w matematyce – funkcja dzeta Riemanna zdefiniowana przez:

${\displaystyle \zeta (\alpha )=\sum _{n=1}^{\infty }{\frac {1}{n^{\alpha }}}}$

• w fizyce i automatyce – współczynnik tłumienia
• w chemii koloidów – potencjał dzeta (potencjał elektrokinetyczny)

W Unicode litera jest zakodowana:

W LaTeX-u używa się znacznika:

Znak	LaTeX
${\displaystyle \mathrm {Z} }$	\Zeta
${\displaystyle \zeta }$	\zeta

• lista jednoliterowych skrótów i symboli