Dzieje Dionizosa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dionizos i satyr. Malowidło starorzymskie

Dzieje Dionizosa (Dionysiaká) – grecki epos Nonnosa z Panopolis z V wieku n.e. Utwór jest napisany heksametrem daktylicznym[1]. Składa się z czterdziestu ośmiu ksiąg[1][2]. Liczy ponad dwadzieścia jeden tysięcy wersów[3]. Opowiada o podróży boga Dionizosa do Indii[1]. Zawiera wiele wątków pobocznych[1]. Jest jednym z ostatnich dzieł starożytności.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Nonnus, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2016-12-31] (ang.).
  2. Nonnos z Panopolis, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2016-12-31].
  3. Nonnus' Dionysiaca: Summary and Discussion of 22 articles by R. F. Newbold. nonnus.adelaide.edu.au. [dostęp 2016-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-13)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]