Dziesiąty Kneset – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dziesiąty Kneset – dziesiąta kadencja parlamentu Izraela odbywająca się w latach 1981–1984.

Wybory odbyły się 30 czerwca 1981, a pierwsze posiedzenie parlamentu miało miejsce 20 lipca 1981.

Oficjalne wyniki wyborów

Osobny artykuł: Wybory parlamentarne w Izraelu w 1981 roku.

Partia	Głosy	Procent	Mandaty
Likud (ליכוד)	718.941	37,1%	48
Blok Pracy (Ma’arach, המערך)	708.536	36,6%	47
Narodowa Partia Religijna (Mafdal) (מפלגה דתית לאומית-מפד"ל)	95.232	4,9%	6
Agudat Israel (אגודת ישראל)	72.312	3,7%	4
Hadasz (Demokratyczny Front na Rzecz Pokoju i Równości) (החזית הדמוקרטית לשלום ולשוויון)	64.918	3,4%	4
Tami	44.103	2,3%	3
Techijja (תחיה)	40.700	2,3%	3
Telem	30.600	1,6%	2
Szinui (שינוי)	29.837	1,5%	2
Ratz (רצ)	27.921	1,4%	1
Razem	1.937.366	100,0%	120

Posłowie

Posłowie wybrani w wyborach^[1]:

Partia	Posłowie
Likud	Mosze Arens, Joram Aridor, Menachem Begin, Elijjahu Ben Elisar, Jicchak Berman, Me’ir Kohen-Awidow, Jigal Kohen-Orgad, Jigal Kohen, Chajjim Korfu, Micha’el Dekel, Sara Doron, Simcha Erlich, Mirjam Glazer-Ta’asa, Pinchas Goldstein, Pesach Grupper, Mosze Kacaw, Chajjim Kaufman, Eli’ezer Kulas, Dawid Lewi, Amnon Lin, Etan Liwni, Dawid Magen, Ja’akow Meridor, Roni Milo, Jicchak Moda’i, Amal Nasser el-Din, Mosze Nissim, Akiwa Nof, Ehud Olmert, Gidon Patt, Jehuda Perach, Jicchak Perec, Micha’el Reisser, Cewi Rener, Josef Rom, Menachem Sawidor, Jicchak Sejger, Beni Szalita, Icchak Szamir, Awraham Szarir, Ariel Szaron, Me’ir Szitrit, Dawid Sziffman, Dow Szilanski, Eli’ezer Szostak, Dan Tichon, Dror Zeigerman, Mordechaj Cippori
Koalicja Pracy	Jacques Amir, Adi’el Amora’i, Nawa Arad, Szoszanna Arbeli-Almozlino, Chajjim Bar-Lew, Micha’el Bar-Zohar, Uzzi Baram, Dow Ben-Me’ir, Naftali Blumenthal, Abba Eban, Refa’el Ederi, Tamar Eszel, Naftali Feder, Ja’akow Gil, Elazar Granot, Mordechaj Gur, Menachem Hakohen, Aharon Harel, Mosze Charif, Micha’el Charisz, Jehuda Chaszaj, Chaim Herzog, Szelomo Hillel, Awraham Kac-Oz, Hamad Chalajla, Jerucham Meszel, Aharon Nahmias, Ra’anan Na’im, Ora Namir, Arje Nehemkin, Szimon Peres, Icchak Rabin, Emri Ron, Danijjel Rosolio, Josi Sarid, Uri Sebag, Mosze Szachal, Wiktor Szem-Tow, Elijjahu Speiser, Refa’el Suwisa, Ja’ir Caban, Ja’akow Cur, Muhammad Watad, Szewach Weiss, Gad Ja’akowi, Jechezkel Zakaj, Dow Zakin
Narodowa Partia Religijna	Eli’ezer Awtabi, Jehuda Ben-Me’ir, Josef Burg, Chajjim Drukman, Zewulun Hammer, Awraham Melammed
Agudat Israel'	Szemu’el Halpert, Szelomo Lorincz, Menachem Porusz, Awraham Josef Szapira
Hadasz	Charlie Biton, Taufik Tubi, Me’ir Wilner, Taufik Zi’ad
Techijja	Ge’ula Kohen, Juwal Ne’eman, Chanan Porat
Tami	Aharon Abuchacira, Ben-Cijjon Rubin, Aharon Uzan
Telem	Mosze Dajan, Mordechaj Ben-Porat
Szinui	Amnon Rubinstein, Mordechaj Wirszubski
Ratz	Szulammit Alloni

Zmiany

Zmiany w trakcie kadencji^[1]:

Następca	Poprzednik	Data	Partia
Jigga’el Hurwic	Mosze Dajan	Telem	16 października 1981
Edna Solodar	Mosze Charif	Koalicja Pracy	16 stycznia 1982
Micha’el Kleiner	Mosze Arens	Likud	19 stycznia 1982
Ari’el Weinstein	Dawid Sziffman	Likud	18 października 1982
Nachman Raz	Chaim Herzog	Koalicja Pracy	22 marca 1983
Chajjim Ramon	Danijjel Rosolio	Koalicja Pracy	16 marca 1983
Awraham Hirszson	Simcha Erlich	Likud	19 czerwca 1983
Cewi Sziloach	Chanan Porat	Techijja	7 marca 1984

Historia

Najważniejszym wydarzeniem była „operacja Pokój dla Galilei”, która rozpoczęła się w czerwcu 1982. Deklarowanym celem operacji była likwidacja baz palestyńskich terrorystów w południowym Libanie, jednak stopniowo rozszerzyła się w wielką operację zmierzającą do nowych wyborów w Libanie i stworzenia rządu, który byłby skłonny do zawarcia traktatu pokojowego z Izraelem oraz likwidacji Organizacji Wyzwolenia Palestyny.

operacja początkowo cieszyła się szerokim poparciem w Izraelu, jednak z upływem czasu wzrastał w siłę obóz opozycji, który głośno krytykował działania wojskowe w Libanie.

Kontrowersje nasiliły się po masakrze palestyńskich uchodźców w obozach Sabra i Szatilla, w pobliżu Bejrutu. Zostały one zaplanowane i zrealizowane przez chrześcijańskie milicje libańskie. W listopadzie 1982 parlament powołał komisję dochodzeniową Cohena, która miała zbadać polityczne i wojskowe czynniki, które doprowadziły do tych masakr. Ogłoszone wyniki dochodzenia doprowadziły do dymisji Ariela Szarona ze stanowiska ministra obrony.

W tym okresie Kneset podjął decyzję o objęciu Wzgórz Golan izraelskim prawem. Operacja wycofania izraelskich wojsk z Synaju została zakończona dramatyczną ewakuacją osiedla Jamit.

W gospodarce Izrael przeżywał poważny kryzys finansowy, podczas którego upadło kilkanaście banków. Kryzys finansowy władz samorządowych trafił na forum obrad Knesetu. Pod koniec kadencji parlamentu inflacja wzrosła do trzycyfrowego poziomu. Minister finansów przedstawił plan dewaluacji szekla. Podczas kryzysu partie religijne podjęły wysiłek zmienienia religijnego status guo w Izraelu. W wyniku podjętych działań wstrzymano loty samolotów El Al w szabat.

W tym okresie nasiliła swoją działalność ekstremistyczna grupa religijna „Atra Kadisha”. Kneset zajmował się również problemem odkrytych starożytnych grobów na terenie placu budowy hotelu „Hamat Gader” w Tyberiadzie.

Innymi sprawami były: morderstwo pokojowego działacza Emila Grunsweiga, obawy przed działalnością prawicowych organizacji żydowskich, malwersacje finansowe w spółkach autobusowych, morderstwo młodocianego Danny Katza w Hajfie (zamordowany przez Arabów). Kneset zajmował się również sprawami związanymi ze wzrostem imigracji. 5 maja 1982 odbyła się debata nad fundamentami izraelskiego systemu parlamentarnego.

Dziewiętnasty rząd (1981–1983)

Dziewiętnasty rząd został sformowany przez Menachema Begina w dniu 5 sierpnia 1981.

Premier ustąpił z przyczyn zdrowotnych.

Dwudziesty rząd (1983–1984)

Dwudziesty rząd został sformowany przez Icchaka Szamira w dniu 10 października 1983.

Rząd sprawował swoje obowiązki do czasu przeprowadzenia wyborów i sformowania nowego rządu.

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Members of the Tenth Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2015-12-27].

[kneset10-1] Members of the Tenth Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2015-12-27].

[1]