Dziura w Stołowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dziura w Stołowie

Plan jaskini
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Położenie	Beskid Śląski, Stołów
Właściciel	Skarb Państwa (Lasy Państwowe)
Długość	104 m
Głębokość	15 m
Deniwelacja	15 m
Wysokość otworów	1016 m n.p.m.
Ekspozycja otworów	ku górze
Data odkrycia	znana od dawna
Kod	(nr inwentarzowy PIG) K.Bs-04.15
Położenie na mapie Karpat Dziura w Stołowie
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego Dziura w Stołowie
49°44′36″N 18°58′10″E/49,743200 18,969453

Dziura w Stołowie – jaskinia w Beskidzie Śląskim. Wejście do niej znajduje się na południowym zboczu Stołowa, na wysokości 1016 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 104 metry, a jej deniwelacja 15 metrów^[1][2].

Jaskinia zaczyna się szeroką, 3-metrową studzienką. Odchodzą z niej dwa ciągi: do dolnego piętra i do górnego piętra jaskini.

W zachodniej ścianie studzienki zaczyna się szczelinowy korytarzyk, który przez zacisk prowadzi do niewielkiej salki. Z niej niskim korytarzem, przez trudny zacisk, dochodzi się do najniżej położonej części jaskini – sali nazwanej Zaułkiem Rysiaczka.

Z dna studzienki odchodzi korytarz prowadzący do niewielkiej salki, gdzie zaczyna się Korytarz Gejów Gumowych. Idzie on, przez zacisk, do kolejnego korytarza – Mamuciej Dupy, który kończy się małą salką z zawaliskiem^[1].

Jaskinia jest typu osuwiskowego. Zamieszkują ją trzy gatunki nietoperzy: podkowiec mały, nocek wąsatek i nocek duży. Ściany są wilgotne, roślinność występuje tylko w studzience wejściowej (mchy i porosty)^[1].

Jaskinia była znana od dawna. Jej opis i plan sporządzili w J. Ganszer i J. Pukowski w 1989 roku^[1].