Ecolo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ecolo
Ilustracja
Państwo

 Belgia

Data założenia

1980

Adres siedziby

Namur

Ideologia polityczna

zielona polityka

Członkostwo
międzynarodowe

Europejska Partia Zielonych

Grupa w Parlamencie
Europejskim

Zieloni – Wolny Sojusz Europejski

Barwy

zielony

Strona internetowa

Ecolo (akronim od fr. Écologistes Confédérés pour l'organisation de luttes originales) – belgijska francuskojęzyczna partia polityczna działająca w Walonii, w Brukseli i we wspólnocie niemieckojęzycznej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Od powstania ugrupowaniem kierują kolegialne co najmniej dwie osoby jako współprzewodniczący[1]. W po stronie flamandzkiej jej odpowiednikiem jest formacja Groen. Ecolo należy do Europejskiej Partii Zielonych[2].

Partia została założona w marcu 1980. W wyborach w 1981 zdobyła dwa mandaty w Izbie Reprezentantów i trzy w Senacie. Najwyższe poparcie w wyborach krajowych uzyskała w 1999. Weszła wówczas w skład pierwszego rządu Guya Verhofstadta, jej liderka Isabelle Durant została wicepremierem oraz ministrem transportu. Ecolo opuściło rząd tuż przed wyborami w 2003, od tego czasu ponownie przez kilkanaście lat partia pozostawała w opozycji na szczeblu federalnym. W 2020 przystąpiła natomiast do wielopartyjnej koalicji, współtworząc belgijski rząd, na czele którego stanął Alexander De Croo[3].

Wyniki wyborcze

[edytuj | edytuj kod]

Wybory do Izby Reprezentantów[4]:

  • 1981: 2,2% głosów, 2 mandaty
  • 1985: 2,5% głosów, 5 mandatów
  • 1987: 2,6% głosów, 3 mandaty
  • 1991: 5,1% głosów, 10 mandatów
  • 1995: 4,0% głosów, 6 mandatów
  • 1999: 7,4% głosów, 11 mandatów
  • 2003: 3,1% głosów, 4 mandaty
  • 2007: 5,1% głosów, 8 mandatów
  • 2010: 4,8% głosów, 8 mandatów[5]
  • 2014: 3,3% głosów, 6 mandatów
  • 2019: 6,1% głosów, 13 mandatów
  • 2024: 2,9% głosów, 3 mandaty[6]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Leaders of Belgium. terra.es. [dostęp 2012-09-10]. (ang.).
  2. Ecolo na stronie Europejskiej Partii Zielonych. [dostęp 2015-02-22]. (ang.).
  3. Nouveau gouvernement belge: les militants des sept partis (PS, sp.a, MR, Open VLD, CD&V, Ecolo et Groen) ont dit oui. rtbf.be, 30 września 2020. [dostęp 2022-09-11]. (fr.).
  4. Parties and Elections in Europe: Belgium. parties-and-elections.eu. [dostęp 2024-06-12]. (ang.).
  5. Resultaat Kamer van Volksvertegenwoordigers 13 juni 2010. electionresults.belgium.be. [dostęp 2023-12-01]. (niderl.).
  6. Verkiezingen 9 juni 2024: Resultaten in cijfers. elections2024.belgium.be. [dostęp 2024-06-12]. (niderl.).