Edygej – Wikipedia, wolna encyklopedia

Edygej
Ilustracja
Najazd Edygeja na Wielkie Księstwo Moskiewskie w 1408 r.
Emir mongolski
Dane biograficzne
Data urodzenia

1352

Data i miejsce śmierci

1419
Saraj

Edygej (ur. 1352, zm. 1419) – emir plemienia Mangytów i faktyczny władca Złotej Ordy w latach 1400 do 1412.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1376–1391 pomagał Timurowi w walce z chanem Złotej Ordy – Tochtamyszem[1]. Po obaleniu Tochtamysza, w latach 90. XIV wieku, został samodzielnym zarządcą ziem pomiędzy Wołgą a Jaikiem i Uralem, założył tam Ordę Nogajską.

Orda Nogajska

Od 1397 dowodził całym wojskiem Złotej Ordy. Zwyciężył 12 lub 16[2] sierpnia 1399 w bitwie nad Worsklą zjednoczone siły wielkiego księcia Witolda i Tochtamysza. Po tym zwycięstwie, w latach 1399–1412 był faktycznym (nieoficjalnym) przywódcą Złotej Ordy. Osadzał i detronizował chanów Złotej Ordy takich jak Pulad Chan i Szadi Beg. W 1408 najechał na Ruś gdzie spalił m.in. Niżny Nowogród i Rostów. W 1412 utracił władzę w Złotej Ordzie, jednak pozostał dalej dowódcą wojskowym. W 1416 zaatakował Kijów, i spalił całe miasto z wyjątkiem zamku. Zmarł w 1419 roku podczas walk wewnętrznych.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Marian Małowist, Tamerlan i jego czasy, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1985, s. 50-80, ISBN 83-06-01106-6 [dostęp 2023-11-08] (pol.).
  2. A. Supruniuk, Wojewoda płocki Abraham Socha. Przyczynek do genealogii Nałęczów mazowieckich, [w:] A. Supruniuk, Szkice o rycerstwie mazowieckim XIV/XV wieku, Toruń 2008, ISBN 978-83-89376-69-5, s. 7-8.