Edykt o wygnaniu misjonarzy (usunięciu chrześcijaństwa) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Edykt o wygnaniu misjonarzy (usunięciu chrześcijaństwa) (jap. 伴天連追放之文 Bateren tsuihō no bun; „Edykt o wygnaniu misjonarzy/chrześcijaństwa”)[1][2][a] – japoński akt prawny z 1614 roku, zakazujący wyznawania chrześcijaństwa w całym kraju[3].

To jeden z najbardziej znaczących historycznych japońskich aktów prawnych, uznawany często za najważniejszy wśród wielu anty-chrześcijańskich ustaw i oznaczający oficjalny zakaz tej religii. Tekst edyktu został napisany na polecenie emerytowanego sioguna Ieyasu Tokugawy w 1613 roku przez buddyjskiego mnicha zen, Sūdena Ishina (1569–1633), który odpowiadał za sprawy religijne i zagraniczne[3]. Tekst został podpisany przez urzędującego sioguna Hidetadę Tokugawa (1579–1632). Edykt głosił m.in.:

„1I wtedy ta załoga chrześcijan przybyła do Japonii. Nie zadowalali się oni wysyłaniem swoich statków handlowych i sprowadzaniem towarów, chcieli też rozpowszechniać heretycką doktrynę, zniszczyć prawowierną religię i w ten sposób obalić i przejąć władzę w naszym kraju. To jest zapowiedź wielkich problemów. Dlatego konieczne jest ich zniszczenie."[3]

Edykt nie precyzuje, jakie konkretne działania należy podjąć w celu wyeliminowania chrześcijaństwa w Japonii. Jest on raczej deklaracją narodowej jedności i wierności tradycji kulturowej i religijnej (wobec buddyzmu i shintō). Nie odnosi się też prawie wcale do doktryny chrześcijańskiej, traktuje ją głównie jako zagrożenie polityczne. Podkreśla jednak, że koncepcja chrześcijańskiego Boga jest sprzeczna z tradycyjnymi religiami Japonii[3]:

„2Nie wolno szukać boskości gdzie indziej; ludzie mają w sobie boskość; każdy doskonale to wyraża. Innymi słowy, ludzie są ciałem boskości.[3]"

Ponadto edykt stwierdza wyraźnie:

„3Wyrzućmy ich szybko, żeby nie zajmowali ani kawałka Japonii. Będziemy karać tych, którzy nadal będą łamać rozkazy.[3]"

Edykt oznaczał koniec Kościoła katolickiego w Japonii i początek trwającego, aż do 1873 zakazu chrześcijaństwa w tym kraju.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Japońskie słowo bateren (伴天連) pochodzi od portugalskiego padre i ma dwa znaczenia: (1) → portugalscy misjonarze (jezuici), (2) → chrześcijaństwo.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 79. ISBN 4-7674-2015-6.
  2. ↑ Izuru Shimura: 広辞苑. Tokyo: Iwanami Shoten, 1980, s. 1804.
  3. ↑ a b c d e f Nathalie Kouamé: Sûden’s Anti‑Christian Edict (The) (1614). [w:] Encyclopédie des historiographies : Afriques, Amériques, Asies [on-line]. Open Edition Books. [dostęp 2021-01-04]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edykt_o_wygnaniu_misjonarzy_(usunięciu_chrześcijaństwa)&oldid=73234323”