Efektywność ekonomiczna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Efektywność ekonomiczna – działanie, którego celem jest osiągnięcie danego efektu przy wykorzystaniu jak najmniejszej ilości dostępnych zasobów lub też osiągnięcie najlepszego rezultatu przy wykorzystaniu określonej ilości zasobów^[1]. Efektywność ekonomiczna w tym podejściu przejawia się w osiąganiu określonego celu przy wykorzystaniu do tego w sposób najbardziej skuteczny i najmniej marnotrawny posiadanych zasobów^[2]. Termin ten odnosi się zarówno do indywidualnych podmiotów np. przedsiębiorstwa, gospodarstwa domowego, jak i do większych agregatów np. sektora przedsiębiorstw, gospodarki całego kraju.

Efektywność ekonomiczna jest pojęciem wieloznacznym, które ujęte zostało z różnych perspektyw w naukach ekonomicznych i naukach o zarządzaniu. Dlatego, też występuje wiele definicji tego terminu. W naukach ekonomicznych efektywność ekonomiczna określana jest jako jednoczesne osiągnięcie efektywności technologicznej i efektywności alokacyjnej^[3]. Zagadnienie to związane jest przede wszystkim z optymalizacją alokacji zasobów^[4]. Często termin ten utożsamiany jest z efektywnością rozumianą jako efektywność Pareto.

W naukach o zarządzaniu zgodnie z teorią organizacji wyróżnia się trzy podejścia do efektywności^[5]:

podejście celowościowe, w którym ocena efektywności dotyczy przede wszystkim stopnia realizacji założonego celu, a dopiero w następnej kolejności poziomu wykorzystania dostępnych zasobów,
podejście systemowe, według którego efektywność to umiejętność pokonywania przez organizację braku pewności płynącej z otoczenia oraz kształtowania przez nią otoczenia w kierunku dogodnym dla niej samej,
podejście wielokryterialne, w którym idea efektywności opiera się na osiąganiu przez organizację wyznaczonych celów, spełnianiu określonych warunków i utrzymywaniu nałożonych na nią standardów.

Zobacz też

Przypisy

↑ J. Black: Słownik ekonomii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008. ISBN 978-83-01-15079-2.
↑ M. Szudy. Efektywność ekonomiczna w ujęciu dynamicznym a sprawność systemu gospodarczego. „Studia Ekonomiczne”. 176, s. 22-29, 2013. Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach. ISSN 2083-8611.
↑ D. Rutherford: Routledge dictionary of economics. Londyn: Taylor& Francis Group, 2002. ISBN 0-415-25090-0.
↑ B. Ziębicki, Małopolski Ośrodek Wsparcia Ekonomii Społecznej, Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie: Efektywność w naukach ekonomicznych. fundacja.e-gap.pl. [dostęp 2015-12-06].
↑ J. Pawłowski: Metodyka oceny efektywności finansowej przedsięwzięć gospodarczych. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2004. ISBN 83-7171-785-7.

Bibliografia

A. Rutkowska. Teoretyczne aspekty efektywności - pojęcie i metody pomiaru. „The Journal of Management and Finance”, 2013. Uniwersytet Gdański. ISSN 2084-5189. [dostęp 2015-12-06].

[1] J. Black: Słownik ekonomii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008. ISBN 978-83-01-15079-2.

[2] M. Szudy. Efektywność ekonomiczna w ujęciu dynamicznym a sprawność systemu gospodarczego. „Studia Ekonomiczne”. 176, s. 22-29, 2013. Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach. ISSN 2083-8611.

[3] D. Rutherford: Routledge dictionary of economics. Londyn: Taylor& Francis Group, 2002. ISBN 0-415-25090-0.

[4] B. Ziębicki, Małopolski Ośrodek Wsparcia Ekonomii Społecznej, Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie: Efektywność w naukach ekonomicznych. fundacja.e-gap.pl. [dostęp 2015-12-06].

[5] J. Pawłowski: Metodyka oceny efektywności finansowej przedsięwzięć gospodarczych. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2004. ISBN 83-7171-785-7.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]