Egalitaryzm – Wikipedia, wolna encyklopedia

Egalitaryzm (od fr. égalitairé – dążący do równości) – pogląd społeczno-polityczny uznający za podstawę sprawiedliwego ustroju społecznego zasady całkowitej równości między ludźmi pod względem ekonomicznym, społecznym i politycznym (przeciwieństwo elitaryzmu)^[1].

Egalitaryzm występował już w dziełach przedstawicieli średniowiecza, Klaudiusza z Turynu i Valdèsa, następnie renesansu, m.in. Tomasza Morusa i Tommasa Campanelli, a w XVIII i XIX wieku u socjalistów: Jeana Mesliera, Gabriela Mably’ego, Gabriela Morelly’ego, François Babeufa, Charles'a Fouriera, Roberta Owena. Zwolennikami egalitaryzmu byli też twórcy komunistyczni: Karl Marx i Friedrich Engels^[2].

Egalitaryzm występuje jako element wielu ideologii i systemów politycznych, często znacznie różniących się od siebie pod względem znaczenia i sposobu realizacji. W doktrynie liberalnej (Milton Friedman) równość jest rozumiana jako równość szans. W doktrynie komunistycznej miał polegać na równym, mierzonym według potrzeb podziale dóbr, urzeczywistnionym przez zniesienie panowania klasowego we wszystkich dziedzinach życia, po przebudowie ustroju i struktury społecznej na bazie wspólnej własności środków produkcji^[3].

• Praca zbiorowa: Słownik wiedzy obywatelskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970.

Zobacz multimedia związane z tematem: Egalitaryzm

Zobacz hasło egalitaryzm w Wikisłowniku

• RichardR. Arneson RichardR., Egalitarianism, [w:] Stanford Encyclopedia of Philosophy, CSLI, Stanford University, 24 kwietnia 2013, ISSN 1095-5054 [dostęp 2018-01-28]  (ang.). (Egalitaryzm)
• RyanR. Long RyanR., Egalitarianism, Internet Encyclopedia of Philosophy, ISSN 2161-0002 [dostęp 2018-06-27]  (ang.).