Elisabeth Höngen – Wikipedia, wolna encyklopedia

Elisabeth Höngen (ur. 7 grudnia 1906 w Gevelsbergu^[1][2], zm. 7 sierpnia 1997 w Wiedniu^[1]) – niemiecka śpiewaczka operowa, mezzosopran.

Początkowo występowała jako skrzypaczka, studiowała też muzykologię i filologię germańską na Uniwersytecie Berlińskim^[2]. Śpiewu uczyła się u Hermanna Weißenborna i Ludwiga Hortha^[1]. Zadebiutowała na scenie w 1933 roku w Wuppertalu jako Lady Macbeth w Makbecie Giuseppe Verdiego^[1]. W latach 1935–1940 występowała w operze w Düsseldorfie, następnie od 1940 do 1943 roku w operze w Dreźnie^[1][2]. Od 1943 roku przez dwie następne dekady związana była z Operą Wiedeńską^[1][2]. W 1947 roku otrzymała tytuł Kammersängerin^[1]. Gościnnie występowała m.in. w Covent Garden Theatre w Londynie, La Scali w Mediolanie, Operze Paryskiej, Teatro Colón w Buenos Aires i na festiwalu w Salzburgu^[2]. W 1951 roku wystąpiła jako solistka w IX symfonii Ludwiga van Beethovena pod batutą Wilhelma Furtwänglera na inauguracji pierwszego powojennego festiwalu w Bayreuth^[1]. W 1952 roku w roli Herodiady w Salome Richarda Straussa debiutowała w nowojorskiej Metropolitan Opera^[1][2]. Od 1957 do 1960 roku uczyła śpiewu w Konserwatorium Wiedeńskim^[1].

Do jej popisowych ról należały Klitemnestra w Elektrze, Waltrauta w Zmierzchu bogów, Ortruda w Lohengrinie, Piastunka w Kobiecie bez cienia, Dorabella w Così fan tutte, Marcellina w Weselu Figara, Eboli w Don Carlosie^[1][2].