Emanuel Dültz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Emanuel Wiktor Dültz
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1859
Lwów

Data i miejsce śmierci

20 sierpnia 1920
Bóbrka

Przebieg służby
Lata służby

1880–1920

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka †

Odznaczenia
Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry)

Emanuel Wiktor Dültz (ur. 14 lutego 1859 we Lwowie, zm. 20 sierpnia 1920 w Bóbrce) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 14 lutego 1859 we Lwowie, w rodzinie Antoniego[1]. Był zawodowym oficerem piechoty cesarskiej i królewskiej armii. 1 września 1880 roku został mianowany na stopień kadeta–zastępcy oficera i wcielony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 55, który wówczas stacjonował we Lwowie[2]. We wspomnianym pułku pełnił służbę do 1899 roku, po czym został spensjonowany. Awansował kolejno na: nadporucznika (niem. Oberleutnant) ze starszeństwem z 1 maja 1888 roku i kapitana I klasy (niem. Hauptmann 1. Klasse) ze starszeństwem z 1 listopada 1894 roku[3][4].

11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Lwów” we Lwowie[5]. Poległ 20 sierpnia 1920 roku pod Bóbrką[6]. Pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa.

14 października 1920 roku został awansowany pośmiertnie na pułkownika „w uznaniu nadzwyczajnych zasług dla dobra Ojczyzny położonych i okupionych bohaterską śmiercią na froncie”[7].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-17]..
  2. Militär-Schematismus 1881 ↓, s. 249, 365.
  3. Militär-Schematismus 1889 ↓, s. 230, 400.
  4. Schematismus 1890 ↓, s. 234, 496.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 23 czerwca 1920 roku, s. 497.
  6. Lista strat 1934 ↓, s. 164.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 3 listopada 1920 roku, s. 1136.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]