Emil Ponfick – Wikipedia, wolna encyklopedia

Emil Ponfick
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 listopada 1844
Frankfurt nad Menem

Data i miejsce śmierci

3 listopada 1913
Wrocław

profesor nauk medycznych
Specjalność: patomorfologia
Doktorat

1867

Profesura

1873

Uczelnia

Uniwersytet w Heidelbergu
Uniwersytet w Rostocku
Königliche Universität Breslau

Rektor Königliche Universität Breslau

Klemens Emil Ponfick (ur. 3 listopada 1844 we Frankfurcie, zm. 3 listopada 1913 we Wrocławiu) – niemiecki lekarz patolog.

Studiował na Uniwersytecie w Tybindze, Uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim i Uniwersytecie w Heidelbergu, w 1867 roku został doktorem medycyny. Początkowo był asystentem chirurga w Heidelbergu, Karla Ottona Webera. Potem uczył się patologii u Recklinghausena w Würzburgu. Od 1868 do 1873 asystent w Instytucie Patologii Virchowa w Berlinie, od 1873 roku profesor nadzwyczajny patologii na Uniwersytecie w Rostocku.

Zajmował się patologią śledziony i wątroby, szpiku kostnego, zatorowością tętnic krezkowych, obrzękiem śluzowatym. Pracując we Wrocławiu dowiódł, że aspergilloza u zwierząt i niektóre postaci aktynomykozy u ludzi mają wspólne podłoże.

Wybrane prace

[edytuj | edytuj kod]
  • Über die pathologisch-anatomische Veränderungen bei tödtlich verlaufenden Erysipelen.
  • Anatomische Studien über den Typhus recurrens.
  • Experimentelle Beiträge zur Lehre von der Transfusion.
  • Über die Wandlungen des Lammblutes im menschlichen Organismus.
  • Über die plötzlichen Todesfälle nach schweren Verbrennungen.
  • Handbuch der Krankheiten des Chylopoetischen Apparates II. Die Krankheiten der Leber. Bearbeitet von E. Ponfick, Th. Thierfelder, O. Schüppel, O. Leichtenstern, A. Heller: 1878
  • Ueber Actinomykose. Berliner klinische Wochenschrift, 1880, 17: 660-661.
  • Die Actinomykose des Menschen, eine neue Infectionskrankheit. Berlin, 1882.
  • Über die Gemeingefährlichkeit des essbaren Morchel.
  • Experimentelle Beiträge zur Pathologie der Leber.
  • Über Recreations der Leber beim Menschen.
  • Über das Wesen der Krankheit und die Wege der Heilung. Rektoratsrede, 1892.
  • Über Metastasen und deren Heilung.
  • Über Fettnekrose des Pancreas.
  • Über die eitrigen Erkrankungen des Mittelohres im frühen Kindesalter.
  • Zur Lehre vom Myxoedem.
  • Über Placenta praevia caervicalis.
  • Myxoedem und Hypophysis.
  • Topographischer Atlas der medizinisch-chirurgischen Diagnostik. Jena, 1901.
  • Pathologisch-anatomisches Institut. Festschrift zur Feier des 100jährigen Bestehens der Universität Breslau, 1911.
  • Das pathologisch-anatomische Institut. Gesundheits- und Wohlfahrtspflege der Königlichen Haupt- und Residenzstadt Breslau. Neuauflage der Festschrift, 1912.
  • Untersuchungen über die exsudative Nierenentzündung. Text and atlas. Jena, 1914.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wien: 1901, s. 1312-1313. [1]
  • Jürgen Peiffer: Hirnforschung in Deutschland 1849 bis 1974: Briefe zur Entwicklung von Psychiatrie und Neurowissenschaften sowie zum Einfluss des politischen Umfeldes auf Wissenschaftler. Springer, s. 1105. ISBN 3-540-40690-5.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]