Emilka płacze – Wikipedia, wolna encyklopedia

Emilka płacze (ang. Emily Cries) – 32-minutowy, czarno-biały film Rafała Kapelińskiego z 2006 roku.

Obraz jest historią pierwszej miłości rozgrywającej się na tle stanu wojennego w Katowicach. Głównym bohaterem jest osiemnastoletni chłopak zagubiony w otaczającym świecie, który zakochuje się w tytułowej Emilce, ale jego uczucie nie zostaje odwzajemnione. Zdesperowany, zaprasza ją na kurs tańca.

W 2006 roku film zdobył główną nagrodę Konkursu Kina Niezależnego podczas 31. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych „za szczery, nostalgiczny, wzruszający i bezpretensjonalny obraz okresu dorastania bohatera oraz za wiarygodne przedstawienie realiów i klimatu tragicznych lat stanu wojennego”. Otrzymał również specjalną nagrodę organizatorów festiwalu filmów polskich w Seattle za „doskonałość w kinie niezależnym”.

Zdjęcia do filmu kręcone były w grudniu 2005 roku w Katowicach.

• Marta Chodorowska – Emilka
• Andrzej Szewczak – Stefek
• Czesław Mądry – nauczyciel tańca
• Rafał Mohr – asystent nauczyciela tańca
• Maciej Wojdyła – „Kafar”
• Adam Brylski – „Ropuch”
• Witold Ozimek – tata Emilki
• Elżbieta Okupska – puff mama
• Alina Chechelska – pani Basia
• Bogumiła Murzyńska – mama Stefka
• Wiesław Sławik – tata Stefka
• Piotr Ledwig – ksiądz
• Marcin Maj – zomowiec
• Łukasz Proch – zomowiec

• Zwiastun filmu w formacie QuickTime. aurorafilm.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-29)].